Suyun Çatlağı ve Partisiz Örgütlenme

Seçimler ve partiler ile ilgili olarak gözümü açan ve fikrimi tamamen değiştiren Özcan Yüksek’in tweet mesajı oldu. Yurt dışında, muhalefet partisi liderleri, az da oy kaybetmişlerse, istifa ediyorlarmış. İktidar durumunda da ciddi oy kaybında mutlaka istifa geliyormuş. Ünkü insanlar o lideri yenilgi ile özdeştiriyormuş. Bu yüzden de hemen lider değiştiriyorlarmış. Çünkü o lider hep yenilgi ile anılıyormuş.

                O an Kemal Kılıçdaroğlu’nu folk duygularımla destekliyor olduğumu anladım. O da Kürt ve Aleviydi. Ben o gece, partililerin bile sabah dört buçuğa kadar ulaşamadığı Muharrem İnce’yi de kaybedenler listesine koydum. Seçimden önce, bu iş birinci turda biter diyen adamla, seçimden sonra ikinci tura kalsa alamazdım diyen adamla aynı kişi değil. Selanik göçmeni olması da bizi kandırmasın. O da artık kaybedenlerdendir.

                22 Haziran günü Muharrem İnce’nin Ankara mitingindeydim. Hem kalabalık, hem de kalabalığın heyecanı sahiciydi.  Aradan on gün geçmeden de, Tandoğan meydanında 2 Temmuz anmasındaydım. Yirmi yılın en heyecansız ve tenha mitingiydi. Muharrem İnce, her ikisinin de mimarıydı.

                Muharrem İnce’nin mitinglerindeki heyecan sahici ve CHP’nin başarısıydı. Peki, ne oldu da 24 Haziran’da bu heyecan söndü? Laf kalabalığı arasındaki gerçeği bulmaya çalışalım. O gece olanları, bu satırların okurları az ya da çok biliyordur. Lafı çok uzatmayacağım. Cumhurbaşkanına verilen yetkileri biliyorsunuz. Bir kimse, ya tüh, seçimde az oy almıştım,  bırakıp, gideyim demez.

                Demek ki bir devrime ihtiyacımız var.

                En başta söyleyeyim, hiç öyle ekonomik krize bakmayın. Venezüella’da, Hitler’i iktidara getirdiği söylenen enflasyon kadar enflasyon var, uzun zamandır. Rusya’da da ekonomi hiç iyi gibi değil.  Ayrıca ekonomi de her şey değil. Kaddafi devrildiğinde Libya’da ekonomi tıkırındaydı ve petrol fiyatları zirvedeydi.

                Atatürk’ün dediği gibi sadece kendimize güvenmek zorundayız. Solcular olarak malumunuz, Venezüella devlet başkanı Nikholas Maduro’dan kazığını yedik. Zira altın madenleri olan Venezüella’nın, altın rafinerisi yok.  İstanbul’da bir tane var, Amerikan yaptırımlarından dolayı, eskiden İsviçre’de yaptıkları rafineyi, mecburen Türkiye’de yaptırıyor. Amerika’da bundan memnun, zira Venezüella gibi bir ülkenin ürünlerinin, özellikle petrolünün piyasadan silinmesi, petrol fiyatlarını yükseltir ve bu da Rusya’yı güçlendirir. Amerika’nın istediği yaptırım uyguladığı ülkelerin ürünlerinden para kazanamaması, daha doğrusu ucuza satmak zorunda kalmasıdır.

                Şimdi bizim sosyalistlerin, ya da çok solcuların tuhafına gidecek belki ama AKP’nin Küba ile de arası iyi.  Küba, Türk hastalar, özellikle kanser hastaları üzerinden iyi para kazanıyor. Ülkede hem doktor başta olmak üzere sağlık çalışanı maaşlarının düşük olması, hem de devletin sağlık konusundaki destekleri sayesinde,  Küba pek çok tedavide ucuz bir ülke. Özellikle kanser tedavilerinde, aşılacak koca Atlas okyanusuna rağmen, İngiltere, Almanya gibi Avrupa ülkelerinden daha ucuz olabiliyor. Sağlık bakanlığı da Küba tedavilerini destekliyor.

                Ben Küba devletinden de bir Maduro  tavrı bekliyorum. Yani solcu bildiklerimiz bile bize madik atabiliyor.

                Avrupalılardan da ümit yok, onlar bu tek adam rejimini destekliyor. Yalandan birkaç muhalife sığınma hakkı veriyor, birkaç muhalif derneği destekliyor, o kadar.

                Yani tüm mücadelemizi kendimiz vereceğiz. Dıştan gelen gelenler ancak tuzak olur.

                Açıkça söylemeliyim ki,  Atatürkçüler olarak içte de, düşmanımın düşmanı dostumdur manasında da yok.

                Mesela ben, daha önceki yazımda da söylediğim gibi 2006’da MHP’nin ve son birkaç seçimdir de HDP’nin barajı geçmesi için destek verme mevzusuna karşıydım. Açılım masalına hiç inanmadım, en ateşli günlerinde bile. Eninde sonunda AKP’nin ve HDP’nin yollarını ayıracaklarını biliyordum.

                O zamanlar nasıl çözüme ve birliklerine inanmadıysam, şimdi de ayrılıklarına inanmıyorum. Habur olayı olduğunda dahi, AKP’nin HDP ile yolları ayırıp, AKP’nin MHP ile müttefik olacaklarını biliyordum. Şimdi de Selahattin Demirtaş hapisteyken bile, yollarının tekrar birleşeceğini ve icabında tekrar CHP ve Atatürkçülere cephe alacaklarını biliyorum.

                Tam da bu iktidarın en güçlü oldukları bu dönemde, bu iktidarın bir gün düşeceğini biliyorum.

                Ben en baştan söyleyeyim, mesele bu iktidarın düşmesi değil, düştüğü zaman o iktidarı Atatürkçülerin alması gerektiğidir. Büyük devletlerin neredeyse yüz yıllık oyunudur. Önce bir kriz getirip, sonra iç savaş çıkarıyorlar, Irak, Libya, Suriye ve onlarca ülkede olduğu gibi.

                Bu iktidar sonrası iç savaşı gözünüzün önüne getirin, cemaatler birbirine ve Atatürkçü ya da batı tip yaşayanlara karşı iç savaşı. Buna bir de Ülkücüleri ekleyin.

                Daha şimdiden birbirlerine girmiş durumdalar. Reisleri de bundan faydalanmaya bakıyor. Herkes Adnan hocacılardan sonra, diğer tarikatlara da sıra geleceğini biliyor.  Üstüne son seçimle beraber iktidar ortağı olan Ülkücüler de var. Son seçimde AKP’den MHP’ye kayan oyların bedeli devlet kadrolarında ve ihalelerden pay olacaktır. 2002’den evvel polislerin, hele de özel harekâtçıların çoğu Ülkücüydü. 

                2002’den önce tüm tarikatlar, kısmen yarı açık bir kavga halindeydiler ve birbirleri aleyhine yayımlar yaparlardı. Bu yayımlar daha ziyade gazete ve dergilerinin köşelerinden ve bastıkları broşürlerden oluşurdu. Hatta diyanete de bir tarikatmış gibi davranış, tarikatlar diyanet, diyanette tarikatlar arasında da bu broşür kavgası sürerdi. Bir diyanet çalışanı olan Turan Dursun, Nurculuğun, İslam dışı olduğuna dair bir kitap bile yazmıştı.

                Kadere bakın ki, Turan Dursun, Ateizmi seçim, İslam’dan çıktı. (Nurculuk ve Müslümanlık adlı kitap, yazarın Müslümanlığı zamanında yazdığı tek kitaptır.) Diyanet ise Nurcuların eline geçti.

                2002 ile 2005 arasında birden barıştılar. Mesela Süleymancılar, kendi kuran kurslarına rakip gördükleri imam hatiplere karşıydılar, kendileri imam hatiplere yardım etmeye başladı.  Bu süre içinde Fetullah Gülen cemaatinin büyük abiliğine de sessiz bir barış antlaşması yaptılar. Bunu rejimi değiştirmek için yaptılar.

                24 Haziran seçimlerinden birkaç ay önce, tekrar kendi aralarında kavga yapmanın sinyalini verdiler,  seçimlerden sonra da birden 2002 öncesi gibi yayımlar arttı. Sebebi de yeni rejimde sağ kalma çabası. Bence hiç biri sağ kalmayacak.  Olay sadece sıra meselesi, bu süreçte kimsenin yeri sağlam değil. Osmanlı tarihi, katledilen oğullar ve damatları tarihidir. Yavuz Sultan Selim müstesna o, babasını tahttan indirmiş tek Osmanlı hükümdarıydı.

                Bu kavganın dışarıdan kişilere de büyük zararı olacak. Ben tekrar olarak söylüyorum, Adnan Hoca’dan bu kadar ucuz kurtulamayacağız. En az 15 Temmuz kadar (250 ve üzeri) şehit ve ölüye mal olabilir bu Adnan hoca.

                Diğer tarikatlar da bu tasfiye sürecinde, sıra kendilerine geldiklerini anladıkları andan sonra topluma şiddetle zarar vermeye başlayacaktır.

                Buna bir de beklenen ama hali hazırda olan ve giderek derinleşen ekonomik krizi ekleyin. Önümüzdeki dönemin çok parlak olmayacağı bellidir.   Bu olanlar AKP’de de bazı çöküşler yaşanacaktır.

                Bu çöküş, badanası parlayan ama içi çürümüş bir binanın, yağmur sırasında aniden çökmesi gibi olacaktır. Dış güçler, tek adamı önce destekler, sonra da bir iç savaş çıkaracak şekilde yıkmaya çalışırlar.

                Bizi bu bunalımdan çıkaracak sadece Atatürkçülüktür ve bu ideolojinin müttefiki yoktur, müttefik denenler ya ayak bağı ya da sırasını bekleyen haindir.

                Yıllarca MHP’yi müttefik gördük de ne oldu, tam AKP’yi düşürecek duruma gelmişken,  onu kurtarmadı mı Bahçeli. Hiç şüphe etmeyin, çözüm süreci denen zırvalık, ihtiyaç halinde gene başlayacak ve HDP ile de pişman olacağız. Çözüm sürecinin en ateşli günlerinde bile nasıl çözümün bitip, yeniden kavgaya düşeceklerini biliyorduysam, bir gün gene çözüme benzer bir ortam yaratacaklarından eminim. Meral anne dediğiniz kadın, Çiller ve beyaz Toroslar dönemi içişleri bakanıdır. Temel Karamollaoğlu’da 2 Temmuz’un belediye başkanıdır.

                Daha acısı da CHP’de, diğer sol partiler de bize çok da ilaç değildir. Sözüm ona çok solcu, komünist-sosyalist partiler (ÖDP-TKP vs vs) ile ilgili olarak da zaten yeterince uzamış bu yazıyı uzatmaya niyetim yok. CHP ise bir devrim yapmak için ağır, hantal ve sistemin bir parçası olmuştur.

                Yapmamız gereken partisizce örgütlenip, gençlere doğruları anlatacak bir propaganda örgütü kurmak. Parti kurmak işimize yaramaz. 12 Eylülden kalma partiler yasası ve seçim yasası, düzeni yasa ile değiştirmeyi zorlaştırmaktadır.

                Atatürkçülük,  bir siyasi partiye sığmayacak ve bir tarihlerde sabitlenemeyecek ideolojidir.  Bu yüzden görevimiz sadece propaganda değil,  yeni fikirler üretmek olmalı. Temel alanımız internet ve sosyal medya olmakla beraber, bulabildiğimiz her yolla insanlara, özellikle de gençlere ulaşmaya çalışmalıyız. Bence kırk yaş ve üzerine hiç propaganda yapmayalım, emeğimize yazık.

                Ana minvalimiz tabi ki internet ve sosyal medya olmalıdır lakin diğer iletişim kanallarını da ihmal etmemeliyiz.

                Bizi kurtaracak kahraman yoksa, kahraman biz olmalıyız.

AZINLIKLARIN SUÇLARINA DEVAM

AZINLIKLARIN SUÇLARINA DEVAM

             2: Dinsel suçlar; dini bozmak, dinde sapma ve benzeri suçlar: Azınlıklara saldırıların kökeni genelde dindir ve aynı mezhep içinde bile onlarca ayrı uygulama, alışkanlık varken, azınlıklar suçlanır. Kendileri en doğru dindir ve ötekiler kafirdir.

          Oysa aynı mezhepte bile bir sürü fark vardır. Mesela Cengiz Aytmatov'u okurken dikkatimi çekti. Kırgızistan, Kazakistan ve Orta Asya'nın çoğu da, Türkiye halkının çoğu gibi Hanefi. Türkiye'de ne Hanefiler, ne Şafiler, ne Aleviler, cenaze namazında rükuya eğilmez, secdeye yatılmaz. Lakin işte orta Asya'da, cenaze namazında rüku var, secde var.
           Dini farklar sadece bununla sınırlı değil. Pek çok tarikat, Kuranı pek umursamadan hükümler sunmakta. Şeyhlerini ahir zaman evliyası yapmakta, müritler tövbe için şeyhlerinden izin almak zorunda vesaire...
       Üniversiteye gidene  kadar, sağcıların Alevilere öfkesinin sebebinin inanç ve ibadet olduğunu sanırdım. Üniversitede pek çok kişi, Alevi olduğumu öğrendikten sonra namaza başladı ve beni de çağırmaya başladı. Pek çoğu da namaz ya da oruçla alakası olmadığı halde, namaz kılmayan ve oruç tutmayanlarla uğraşan reislerdi. Ülkücü reislerin pek çoğu böyleydi.
       Öğretmen olup, taşraya atanınca gördüm ki faşizan nefretin dereceleri var. Bu nefret çok da inançla,  ibadetle ilgili değil. Kendi içlerindeki ateistlere, solculara hatta en rezil suç işleyenlere bile, sana nefret ettikleri gibi etmiyorlar.
        3:Adi suçlarda yoğunluk ve mültecilik: Bu, daha ziyade göçmenlerde olur. Bu yazıyı yazarken, azınlıkları ikiye ayırmaya başladım. Birincisi Kürtler gibi bölgesel azınlıklar, diğeri de Aleviler gibi tüm ülkeye yayılmış, yaygın azınlıklar. Birinci tip, yani bölgesel azınlıklar, genelde dilleri ve ırkları farklı azınlıklar olmakta, dini azınlıklar ise genelde bir kaç yörede yoğun da olsalar, tüm ülkeye yayılıyorlar. Bu genelleme, sanayileşme dolayısı ile ülke içi ve ülkeler arası göçler yüzünden belli kesinliklerini kaybetmiştir. Bir de Osmanlı devletinin Kafkasya'dan göç eden Çerkezleri, tüm ülkeye dağıtması, Kutsal Roma (Alman) imparatorluğunun Yahudileri, veba salgınından dolayı insansızlaşmış güney Polonya'ya yerleştirmesi gibi uygulamalar, bu genellemenin bilimselliğini azaltırsa bile, gerçekliğini yok etmez. 
         Devletler, azınlıkları ve göçmenleri tüm ülkeye dağıtmak ister. Çünkü bir bölgede yoğun olmak, o bölgeyi sahiplenme manasına gelebilir. Öte yandan insan sevdiği ile beraber olur atasözü gereği, insanlar, kendi özelliklerine uygun insanlarla bir arada yaşamaya meyillidir. Mesela benim akrabalarımın çoğu Dikmen semtinde, özellikle de Sokulu Mehmet Paşa caddesi civarında. Yıllar içinde pek çoğu diğer semtlere dağıldı ise de akrabalarımın çoğu bu semtte. Şehirde geçen yıllar ve sınıf atlamalar, daha ucuza başka yerlerde ev bulma imkanları bizi dağıttı.
             Gelen göçmenler, özellikle mülteci olmuş ve zorunluluktan gelmişlerse, suça yatkın olurlar. Bunun belli başlı nedenleri vardır. En başta ne varsa geride bırakmaları, bu geride bırakılan ne varsanın arasında gelenek, görenek ve ahlak da vardır, çoğu kez. Aile birlikleri ve sistemleri de o göçle bozulmuştur.
          Peki Bulgaristan Türkleri neden öyle olmadı diye sorarlar. Saddam'ın önünden kaçan Kürtler'de suç işlemeden Türkiye'ye geldi. Hatta Peşmerge denen Kuzey Irak Kürtleri, halka da çok karışmayıp, bölge güvenilir olunca geri dönmüşlerdi. Her iki topluluğun da ortak özellikleri, bolca yardım görmeleri, örgütlü olamları ve kendi içlerinde kavgaları en az olmasıdır. Onları mülteci  yapan devlet, onları ayırmaksızın sürülmek zorunda bırakmıştır.
        Suriyeliler ise, herkesin herkese düşman olduğu bir iç savaştan, tamamen bir kargaşalık içinde kaçtılar. Bulgaristan Türkleri ve Kuzey Irak Kürtleri ise en azından kendi içlerinde disiplinli idi.
          Azınlıkları ve göçmenleri suça iten, ülkeye geliş şekilleri ve nedenleri ile, yaşadıkları ülkelerindeki ortamlarıdır. Aynı toplumun üyeleri, farklı ülkelerde, farklı davranmaktalar. Örneğin Afrikalı göçmenler, Avrupa'da terör estirirlerken, Türkiye'de gayet halim, selim davranmaktalar. Türkiye'de şikayetçi olduğumuz pek çok işçi ya da göçmen, Avrupa'da sorunsuzca yaşamakta.
             Diğer yandan son yıllarda Orta Asyalı Azeri, Türkmen, Özbek vs kadınlar da, bakıcılık, tekstil işçiliği gibi legal ve yasal işlerin yanı sıra, seks işçiliği gibi illegal ve ahlaksız işler de yapmakta. Yani bu işi yapmanın çok da ırki bir durumu yok.
         Hitler'e göre muhteşem Alman halkı, süper hızlı ürediği için, geniş ülkeleri işgal edecek, oradaki halkları katledip, kendi yaşam sahasını açacaktır. Oysa savaştan sonra gelişmiş ülkeler, ekonomileri kadar hızlı büyümedi hatta nüfus yaşlandı ve azaldı.
         Bunun bir sebebi de, Hitler'in büyük çaplı savaş başlatıp, kadınları da iş hayatına katmasıdır. Aslında bunu istememişti. Her faşizan ideoloji gibi erkek egemen olmak bir yere, penisperest bir düşünce yapısına sahipti. Kadınların yeri evidir ve kadınlar mümkünse bol bol doğurup, ırkın dünyaya egemen olmasını sağlamaktır. Savaş yayılıp, erkeklerin tamamı asker olunca, savaş esirleri de her işe yetmez, yetse de kritik işlere gelemez, kadınlar da yaygın olarak işçi olmaya başlamıştır.                  Kitabında nüfus artışını durduran Fransızlarla alay eder. Savaştan sonra Almanlar, Fransızlardan beter olmuştur. Nüfus azalmasının tek sebebi çalışan kadınlar olmadığı gibi, en büyük sebebi de çalışan kadınla değildir. Nitekim Japonya'da kadınların çalışma oranı, kendi kadar sanayileşmiş diğer ülkelere göre) düşük olduğu halde neredeyse otuz yıldır korkunç denebilecek şekilde nüfusu azalıyor.
        Bu konu ile ilgili ayrıca daha uzun bir yazı yazmalı. Sonuçta bu gün dünyanın üçte biri nüfusun azaldığı  ülkelerde yaşamakta. Gelişmiş ülkeler hali hazırda sürekli olarak işçiye ihtiyaç duyuyor. Çte yandan da kendisine doğru gelecek insan hücumundan da korkuyor.
      Hitler'de Yahudilerin  Almanya ve diğer orta Avrupa ülkelerine önce mülteci olarak geldiklerini belirtir. Yahudileri, Polonya'ya ilk yerleştiren de Silezya ve Pomeranya'nın Alman derebeyleridir. Ona göre artan nüfusla bütün Avrupa, ari ırkın yaşam sahası olacaktır.
       Bu günlerde ise mültecilere karşı istemem, yan cebime koy tavrı ile yaklaşmaktalar. Ben son yıllardaki iç savaşları, mülteci üretsin diye kışkırttığını düşünmekteyim. Daha bu gün bir haber gördüm. Bir Ezidi kadın, kendisine işkence eden İŞİD elemanını Almanya'da mülteci olarak görmüş, ceza verdiremeyince Irak'a geri dönmüş.
         Mültecileri, 1961-72 arasında Almanya'nın Türk işçilerini çağırması gibi davet edip, en azından işçinin kendisi için bir konut ayırmıyorsun, iğrenç mülteci kamplarını ayırıyorsun. Almanya gibi bir ülkeye mülteciler deniz ve kara yolu ile süzüle süzüle gelmekte çünkü kolay kolay vize alamadığından, uçarak gelse bile geldiği yere geri gönderilmektedir.
        Pek çoğu Türkiye, Libya gibi henüz Avrupa birliği üyesi olmamış ülkede bekler ve orada çalışıp, insan tüccarlarına kaptıracak paralarını kazanmakla ömür tüketirler. Sonra bir kısmı Yunanistan, İtalya ve İspanya gibi güney Avrupa'da, henüz o müreffeh kuzey ülkelerine henüz çok uzak yerlerde takılı kalırlar. Mesela izlediğim bir habere göre Yunanistan'a gelen mülteciler, eğer iade edilmezlerse, yüzde seksen oranında Yunanistan'da kalmakta, ucuz işçilik ve fuhuş yapmakta.
          Almanya ya da İsveç'e gidince de cennete düşmüyorsunuz. Afgan'ın biri, gönüllü hemşirelik yapan bir Alman kıza tecavüz edip, öldürüyor. Sonra ülkedeki mülteci kamplardaki tüm Afganları toplayıp, geri gönderiyor. Aralarında biri ile röportaj yapıyorlar.  Adam üç yıldır Almanya'da ve vergi levhası olan bir işletme sahibi. Üç yıldan beri de mülteci kampında yaşamakta ve üç yılın sonunda memlekete geri gönderilmekte.
          Yani mülteciler tam gelişmekte olan ülkelerin aradığı göçmen. Beğenmezsen kabul etme, gönder, yıllarca mülteci yap, haklarını azalt, örgütsüz, köklerinden kopmuş ve asimile olmaya meyilli.
        Azınlıkların adi suçlarından daha önce de bahsetmiştim, burada özet geçiyorum. Bütün Romanların (Çingene de denir)suçları Cosa Nostra ya da Ndrangeta gibi İtalyan suç örgütlerinin tozu eder mi?
       
         

Adnan Hoca Yeni Bir 15 Temmuz Tehlikesi Mi

Ülkece 15 Temmuz 2016 darbe girişimini yaşadık.

Darbe girişimi başarısız oldu ama başarılı demokrasimize başarılı olmuş kadar zarar verdi.

17-25 Aralık 2013’de ki adliye denemelerinden iki buçuk yıl sonra (2014 yılın başı olarak alırsanız, tam iki buçuk oluyor.) bu sefer 15 Temmuz ‘da askeri açıdan dendiler.

Şu günlerde bir cemaate baskın yapıldı. İlk tepkiler, Adnan hocanın arka kapıdan salıverileceğiydi.

Adnan hoca, ta seksenlerde Refah (Saadet vb) milli görüş partileri muhalefetken, milli görüşün yayın organlarında (Akit ya da o zamanlar adı ne ise. Partileri gibi gazeteleri de kapanıp, açılıp, isim değiştirip durdu) reklamlar vermiş ve milli görüşçüler dâhil tüm siyasiler üzerinde etkili olmuş bir tarikat lideridir.

Yılladır onlarca polise, mahkeme soruşturmasını atlatmıştır.

Herkesin aklındaki soru neden şimdi?

Aslında Nagehan Alçı ile çekişmesinden, operasyona hazırlık yapıldığı belli gibiydi.

Sebep şu ki Erdoğan kendisini yeterince güçlü hissediyor ve tarikatlarla mücadeleye başlayacak.

Bunu da sıra ile yapacak.

Ben buna Faşizmim korku filmi kuralı diyorum. Amerikan korku filmlerinde bir senaryo kalıbı vardır.

Bir grup genç, gitmeyin denen (genel de oraya şu tarihten beri giden, gidip de dönen olmadı gibisinden uyarı yapan bir ihtiyar da olur bu senaryo kalıbında) denen yere giderler.

Burası ıssız ve sapadır. Bunlar gençlerin umurunda bile değildir çünkü çok eğleniyorlardır.

Sonra ölümler başlar. Ölüm sırası, en sevimsizden başlar.

Bu ya esas oğlana, yanında sevgilisi varken kur yapan kızdır (genelde sarışın, uzun boylu, iri göğüslü, her daim makyajlı) ya da çok şey bilen ve herkesi tehlike karşısında uyaran gözlüklü (tercihen şişko) karakterdir.

(Bu gözlüklü şişko olgusu, Willam Golding’in Sineklerin Tanrısı romanından kalmadır) Bir an ölümler bununla bitecek gibidir ya da izleyici ilk an böyle zanneder, sebebi de bu karakterleri pek sevmemizdir.

Sonraa gerisi çorap söküğü gibi gelir. Bir ara Zenci, Japon, Latin ve benzeri ırktan birileri aptalca bir kahramanlık yaparak ölür.

Bu ölüm zinciri genelde esas oğlanla sevgilisi kalana kadar sürer.

İşte Faşizan oluşumlar da böyle hareket eder.

Tarikat silsilesinde, özellikle muhafazakâr, dindar, sağcı Türk halkı için en sevimsiz tarikat, şüphesiz A9 kanalında yarı çıplak kadınları, müzikle oynatan, mehdi olduğunu iddia eden Adnan Oktar’dır.

Adnan Hoca ya da diğer tarikatlar, Erdoğan hayatta iken bir şey yapamazlar.

Değil on beş temmuzu, kıllarını bile kımıldatamazlar.

Lakin modern çağda kutsal soy yoktur (ya da yok gibi bir şeydir).

Son kut sahibi soy, Cengiz Han’ın soyundan gelenlerdi.

Osmanlıya karşı isyanlardan sonra, gene hanedan ailesinden biri getiriliyordu çünkü Osmanlı hanedanlığı, Oğuz Kağan’ın soyundandı.

Başkası olamazdı. Modern liderler ise, karizmalarını çocuklarına aktaramıyorlar.

O muhteşem liderler ölünce, yerlerine oğulları geçemiyor (Kuzey Kore, Azerbaycan ve Suriye hariç).

Suriye’de de babadan, oğula geçiş, o da geçebilirse, kaç yıldır bitmeyen bir iç savaşa neden oldu.

Eski Yunan filozofları, tiran ile monarşi ayrımını, kişinin ailesinde saltanat soyu olup, olmadığına göre yapardı; ya da saltanatta soyunun devam edip, etmediğine göre.

Soyu, saltanat soyu olmayanlara tiran derlerdi.

Tiranlar, genelde demokrasilerden çıkar, en ufak kargaşalıkta baba figürü arayan halk, bir kahraman icat edip, onu baş tacı eder ve o kahraman da tiran olurdu.

Bu yüzden Yunan filozofları, Platon, Heraklitos , Thales  ve diğerleri (Sofistler hariç) demokrasiye inanmazdı.

Diğer türlü rejimlere de monarşi derlerdi.

Bu karizmanın oğula eklenmemesi, siyasi partilerde de belirgindir.

En son Alparslan Türkeş’in oğlu Tuğrul’un ve Necmettin Erbakan’ın oğlu Fatih’in siyasi başarısızlıklarını buna örnek gösterebiliriz.

Bu tabi benim kendi farazim.

Gerçek olan bu tarikatların, tıpkı FETÖ gibi, reisleri ölmesini beklemede, azıcık tökezlediğinde de atak yapacakları.

Önümüzdeki en azından bir buçuk yılda AKP’li olmanın, muhalif olmaktan daha tehlikeli olduğunu hissediyorum.

Zaten şu günlerde tutuklananlar ikiye ayrılıyor; ben masumum diyenler ve ben AKP’liyim diyenler olarak.

Şimdi asıl konumuza dönelim.

Tarikatlar, reisleri ölene kadar ona sadıktırlar ama reislerinin ondan vaz geçtiğini anlayınca da kolay teslim olmazlar.

Eski üyelerinden Ceylan Özgül’ün dediği gibi,  Adnancılar, FETÖ gibi büyük ve hantal değiller, küçükler be nokta operasyonları yapabilirler.

Artı, bu küçük topluluğun önemli bir kısmı Adnan Oktar’ın mehdi olduğuna inanıyor.

1997 Nisanına 39 kişinin topluca intihar eden Heavens Gate tarikatı  havasını seziyorum.

Neler yapabilirler? Ergenlerin bile tercih edebileceği gibi ses ve video kayıtlarını internet ortamlarına sürebilirler ve sürmeyebilirler.

(Zira bunlar iktidarı o kadar da etkilemeyecektir, bakara-makara tutmadığına göre) Yeni bir 15 Temmuz için ordu-polis içinde örgütlü olduklarını sanmam.

Varsa da yakına onların da tutuklandığını duyarız yakında.

İç savaş uğruna muhalefet liderlerine ve muhalif isimlere saldırma ihtimalleri düşük.

Böyle bir hareketin, iktidarın elini güçlendireceği kesin gibi.

Ya da iktidarın meşruiyetini zayıflatmak için, onu muhalefete baskı yapmak için de zorlayabilirler.

Ve ya sırf mehdilerinin intikamını almak isteyebilirler.

İktidara yakın kişilere sadece suikast değil, ifşa ve itibar suikastı yapabilirler.

Diğer yandan bu mehdimizin FETÖ ile irtibatı ve herkesi tehdit ederken, birden ortadan kaybolan ve önüne geleni tehdit eden şahıs da ayrı konu.

Fetö’nün siyasi ayağı ile beraber, diğer tarikatlardaki ayağı da tam olarak ortaya çıkmamıştır daha.