Atatürkçülükle ilgili olarak pek çok kişinin Atatürk yerine İsmet İnönü'yü eleştirdiğine hatta İnönü'ye hakaret ettiğine şahit oldum. Atatürk'e bu adam diyen Said-i Kürdi bile önce İnönü dönemi icraatlarını eleştiriyor. (https://onbinkitap.blogspot.com/2018/12/dini-inanclarimi-kaybetmem-4-saiti.html) Ulusalcı denen ve aslında faşist olan, kökeni Doğu Perinçek olan gruplar da İnönü'yü ve sonrasındaki Cehapeyi eleştirmekle meşgul. Doğu Perinçek demişken, kim olduğunu bir hatırlayalım; (https://onbinkitap.blogspot.com/2020/09/dogu-perincek-kimdir.html) Nihal Atsız, Dalkavuklar Gecesi adlı kitabında Atatürk'e düpedüz hakaret ettiği halde, Atatürkçü olduğunuve İnönü'ye karşı olduğunu söyler. (https://onbinkitap.blogspot.com/2022/09/veba-geceleri-ve-dalkavuklar-gecesi.html) (https://onbinkitap.blogspot.com/2017/06/huseyin-nihal-atsizve-eserlerine.html) Atilla İlhan ve çömezi sayabileceğimiz Banu Avar, köy enstitülerine karşı çıkacak kadar kahrolsun İnönücüdürler. Oysa köy ensittülerinin ilk denemeleri, okur yazar askerleri eğitmen yapma kursları ile Atatürk'ün sağlığında başlamıştı. İlginçtir köye nstitülerin kaparılmasının da, açılmasının da suçu İsmet İnönü'ye atılır.
Kahrolsun İnönücülüğün bazı masum sebepleri var. Onlardan bir bahsedip, bir kenara koyayım da, karışmasın. Atatürk devrimleri, Avrupa'nın binlerce yılını, bir kaç on yıla sığdırma çabasıydı. Yanlışlar ve hatalar hemen anlaşılmadı. Bu kararlardan daha sonra vazgeçilmek zorunda kalındı. Diğer yandan Atatürk sonrası, özellikle 1945'de dünya siyasi ve diplomatik yapısı birden değişti. 1945'e kadar Türkiye ile dost geçinen bir Sovyetler Birliği vardı. Atatürk zamanının Sovyetler Birliği, ticari ortak bile bulamayan bir ülkeydi. Oysa 1945'de doğru Avrupa ülkelerini (Doğu Almanya, Çekya, Slovakya, Polonya, Macaristan, Romanya, Bulgaristan) işgal edip, Yugostlavya ve Çin Halk Cumhuriyeti gibi dostlar edinmişti. İkinci Dünya savaşı sonrası Komünist-Sosyalist ideoloji, kırk beş yıl kadar sürecek bir altın çağ yaşayavaktı. Küba ve Nikaragua'da devrimler, Afrika'da sosyalist darbeler yaşanacak, Amerikalılar Vietnam'dan atılacaktı. İkinci dünya savaşı zaferi ile özgüveni tavan yapan Sovyetler Birliği ve onun diktatörü Stalin, Türkiye'yi açıkça hasım ilan edip, Kars-Ardahan'ı ve boğazlardan üs isteyecekti. Sovyetler Birliği, Finladniya yada İsveç gibi tarafsız-bağlantısız bir Türkiye istemiyordu.
https://onbinkitap.blogspot.com/2022/08/isvecli-olmaktan-vazgecmek.html
https://onbinkitap.blogspot.com/2022/09/agir-konuk-ornek-ulke-finlandiya.html
Bu anlattıklarım Kahrolsun İnönücülüğün sebeplerinin yüzde biri değildir, biz sadece baştan belirtmiş olalım. İnönü'ye saldırmanın ilk sebebi, Ataürk'e saldırmanın zor olmasıdır. Bunun tek sebebi Atatürk'e karşı suçlar kanunu değildir. Aslında kamupyunun Atatürk'e Karşı Suçlar Kanunu diye bildiği kanun, Atatürk, Silah Arkadaşları ve Kurtuluş Savaşı Hatıralarını Koruma Kanunudur. Yani bu kanun, Kurtuluş Savaşında Atatürk ile beraber savaşmış her hangi birinin hatıralalarına da saygısızlıkla ilgilidir. Doğrudan Atatürk'e saldırıldığında, Kurtuluş Savaşına da saldırılmış olacaktır. Daha doğrusu bu saldırısı çok belirgin olacaktır. Bunu saklamak için önce İsmet İnönü'ye saldırılır.
İnönü'ye saldırarak, Atatürk düşmanlığı gizlenir yada gizlenmeye çalışılır. Cumhuriyet döneminin uygulamaları anlatılırken, İnönü döneminden başlanır. Mesela Varlık vergisinden çok bahsedilir ama 1924 Trakya progromundan bahsedilmez. (https://onbinkitap.blogspot.com/2022/07/1934-trakya-progromu.html) Böylece Atatürk düşmanı değilmiş gibi yapılır. Hatta Atatürkçü öze dönüş vurgusu yapılır. 1938'den beri Atatürkçülükten uzaklaşıyoruz falan denir. Hatta Atsız, Atatürk'le alay eden Daşkavuklar Gecesi romanını yazdığı, hatta avukatı bu romanı okuyunca Atsız'ın savunmasından çekildiği halde, ben İnönü düşmanıyım, Atatürkçüyüm demiştir. (https://onbinkitap.blogspot.com/2022/09/veba-geceleri-ve-dalkavuklar-gecesi.html)
Atatürk ile İnönü'nün arasının her zaman iyi olmadığı açıktır. Sonuçta farklı yapıda, farklı eğitim almış iki insandırlar. En basitinden Atatürk piyade, İnönü topçu sınıfından askerdir. İnönü'nün her konuda Atatürk'ü birebir takip etmediği de gerçektir. Başka bir gerçekte, İnönü'nün yeni alfabe ile beraner, eski alfabeyi özel yazılarında bile kullanmayan bir kaç kişiden biri olacak kadar Atatürk'e sadık olduğu gerçeğidir. Diğer yandan da kaderleri ortaktır. Çerkez Ethem, isyan ettiğinde, Meclis'in önündeki bireklerden birine Mustafa Kemal'i, diğerine İsmet'i asacağını söylemişti. Atatürk öldüğünde İnönü'den başkasını seçmenin, Lenin'den sonra ikinci adam olan Troçki yerine Stalin'in geçmesi sonucu oluşan kargaşalıklar ve terör dönemi gibi kargaşalık çıkacağından korkulmuştur. Bu yazdıklarımı büyük ölçüde Şevket Süreyya Aydemir'in Tek Adam ve İkinci Adam kitaplarından aldım. İsmet İnönü'de 1973'de öldüğünde Anıtkabir'e gömüldü. (https://onbinkitap.blogspot.com/2018/01/sevket-sureyyaaydemirin-kitaplari.html)
Sonuç olarak ne kurucu liderimiz Mustafa Kemal Atatürk, ne de onun ikinci adamı ve ikinci cumhurbaşkanımız İsmet İnönü, eleştirilmez değildir. Kahrolsun İnönücülük, Atatürkçülüğe düşmanlığı perdeleme çabasıdır. İsmet İnönü en fazla çok partili hayata geçtiği için eleştirilir. Bence doğrusunu yapmıştır, hatta iktidarını 1946'da devretse iyi olurdu. Türkiye, çok partili hayata geçişin ve CHP'nin iktidarını devretmesinin sıkıntılarını illa yaşayacaktı ve bu ne kadar geç olursa o kadar zor olacaktı. İsmet İnönü'nün öldüğü 1973'e kadar sürseydi, durum tahmin etmeyeceğimiz kadar kötü olabilirdi.
https://onbinkitap.blogspot.com/2020/05/gitmenin-siyaseti.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder