Ölelim Dilba.
yaşayamadıklarımız için
yaşını unutan kalemimiz için
dudaklarını büken düşlerimiz için
sütten kesilmiş öpüşlerimiz için ölelim,
ölüm hangimizi daha çok sevecek Dilba
senin anne olma hayalini mi,
benim annesiz kalışımımı sevecek en çok?
gözlerini kapatmadan önce
ne olur avuçlarına bak
orada sana gülen binlerce sen var,
korkma sakın.
bak benimde korkularıma tüküren binlerce ben var Dilba,
sokul yanıma lütfen
telaşa tekmil durma
tekmil tereddüt öncesi tetiği öpme eylemidir yapma,
bak etrafına
hiç kimse yok
tanıksızca ölüyoruz,
gülüyoruz
ama gözükmüyoruz,
ses yankısını yitirdi,
yankı tırnaklarını,
tırnaklar ise çoktan tutanaklarını Dilba,
bana bir hiykaye anlat
içinde beni yaşat son kez,
hiç bir hikaye kolayca hükmünü yitirmez senin dilinde,
sende duydun mu bu sesi
o sesi
şu sesi
hiç görünmeyen sesleri?
sesler gittikçe çoğalıyor
sesler çoğaldıkça nefes alışımız azalıyor,
saatler diz çöküyor önümüzde,
zaman dilsiz
orman bakire
takvimlerde isimlerimiz tarifsiz kalır belki,
belki de taktirsiz,
ölüm saati tespit edilmeyen müstakil bir aşkın gıyabında ölmek
ile uyumak arasında kalışımızın kanıtıdır bu gece Dilba,
sen susarken
ağzımın kenarında
kenar mahalelere kaçan şiirler şemanizme inanırlar
şahını öldürmekle süçlanan piyonlar gibi,
tüm süryalist tablolar camileri müze sanarlar
picaso pişman olur Dilba
Dilba ben
Dilba...
Diljin Kovexi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder