Tarih-i Kadim'e Zeyl
Lakin üstadım sakın aldanma,
Müslüman evladıyım ben de bir parça.
Bana anlatma o güzel dini,
Bilirim ben de senin bildiğini.
Okudum ben de ahiret kitabını,
Dinledim ben de ahiret hitabını.
Ben de zatın gibi cami cami,
Dolaşıp Halik’a ettim rüku.
Cennetin şevki ile meşgul hayalim,
Cehennem korkusundan bıkmış yüreğim.
Ben de tırmandım ulu Tûbâ’ya,
Ben de çıktım Mele-i Âlâ’ya.
Ben de âşıktım ezan nağmesine,
Bir koşardım ki o Allah sesine!
Ben de tespihle dua, oruçla namaz,
Heyhat! Hepsini yaptım, hepsini biraz.
Çünkü telkinlere aldanmıştım,
Kandığım şeylere hep kanmıştım.
Bilmeden, görmeden iman ettim,
Nefsimi dinime kurban ettim.
Sevdim Allah’ı da peygamberi de,
O şeyler kaldı bugün hep geride.
Anladım çünkü hakikat başka,
Başka yoldan varılırmış Hakk’a.
Saydığın harikalar, mucizeler,
Birer zekâ büyüsüdür ki beşer.
Duraklamadan açıyor sırlarını,
Mucizeler ehli, unutmuş yarını.
Aldatılmış, aldatmış o İsa, Musa;
Köhne bir tılsımlı yalandır asa.
Beşerin böyle işaretleri var,
Putunu kendi yapar, kendi tapar!
Ara git kilisesini, gez Kabe’sini,
Dinle tekbiri, işit çan sesini.
Göreceksin ki hepsi boştur,
Umduğun, beklediğin şeyler yoktur.
Allah’ı gibi düzme şeytanı,
Buda’sı, Ehrimen’i, Yezdan’ı.
Topunun esası bir korkak vehim,
Gölgeler, gölgeler... Onlarda derin.
Bir karanlık sezerek çevrildim,
Acı bir darbe yiyip devrildim.
Şimdi cenneti, nurları önemsemeden,
Süzerim yaradılışı hayran hayran ben.
Ne tapılacak ne taptıracak bilirim,
Kendimi yaradılışa kul bilirim.
Gökte binlerce mescit görürüm,
Orda vicdanımı secde ederken görürüm.
Bu secde işte benim itaatim,
Bu ibadette geçer saatim.
Bu ibadette övüncüm ve sevincim,
Bence ben bir kayadan farklı değilim.
Bir minik kuşla biriz tapmakta,
Ben de Allah’tan başka yoktur derim İshak da.
Doğruluk, ahde bağlılık, tevazu, muhabbet;
Hayır, haysiyet, insaf, merhamet.
Sonra bir şaire zangoç dememeli…
İşte bunlar vicdanımı hareketlendirdi.
Düşünüp yapmak ayinimdir,
Yaşamak dini, benim dinimdir.
Müminim varlığa imanım var,
Her kanat bir melek yapar.
Yaşarım peygamberlere duymam gerek,
Beni Hakk’a götürecek bir örümcek...
Kitabım doğa sahnesi kitabı,
Bendedir hayır ile şerrin sebebi.
Varırım böylece ben mezara dek,
Ahirette dirilmeye mahal görmem pek.
Taşırım sevecen kalbimi ölçüsünde,
Beşerin aşkını da kederini de.
Hak dini bence bugün yaşam dinidir,
Ey Molla Sırât! Söyle, öyle değil midir ?
Tevfik Fikret
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder