Ölüyorum anne!
Hangi yana dönsem kaçamıyorum
Zalimin darbesinden...
Niye bu nefret, bu kin kime?
Hak tı benim özüm sevgi de hamurum...
Ellerimi uzatıyorum kurtar beni Anne!
Bahar da çiçek açan dalımı kırdılar
Hazana bulaştı gençliğim!
Şiir oldum Anne!
Sopaların ucunda
Kurşun izinin peşinde
Kalemler beni yazıyor Anne!
Ahh Anne !..
Mis kokulu oğlun
Tuz oldu, ağıt oldu
Sevgi dolu bağrın da!
Tohum oldu su oldu
Çok sevdiği Ülkesinin toprağına!..
Kamile Ekenel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder