DİNSİZLİK TÜRLERİ 4- ERGEN DİNSİZLİĞİ

Türkiye'de internet ortamlarında nedense birilerine ergen demek hakaret oldu. Garip bir şekilde ergenler bile birbirlerine ergen diye hakaret ediyor.

Bir keresinde öğrencimin biriyle konuşurken konu meşhur Yesterday şarkısında gelmişti. Şarkının Türkçe çevirisinde geçen, dün aşk elimde bir oyuncaktı, bu gün göklerde bir yıldız sözlerinin çok sevdiğimi söylemiştim. O da bana ne kadar ergensiniz hocam demişti.  Kendisi lise ikiye giden biri olarak ergenliği ne kast ediyordu acaba?
Batı filmlerine bakıyorum, ergenliği o kadar da kötü göstermiyor. Ergenlerin çaba ve başarları gösteriyor. Bizde ise ergenler genelde Hababam Sınıfı-Kavak Yelleri karışımı filmlerle yaramazlık ve seks delisi yabaniler olarak gösterilmekte.
Ergenlik sadece cinselliği değil, din, soyut düşünme, siyaset, başka insanlarla ciddi ilişkiler anlamında da hayatın keşfedildiği zamanlardır. Bizdeki gençlik-lise dizilerinde din, siyaset falan yoktur.
Gelişmiş modern toplumlarda ve fazlası ile ilkel, taş çağı toplumlarında ergenlik o kadar sıkıntı değildir. Sorun bizim gibi orta çağda kalmakta inat eden toplumlarında. Özellikle de hızla gelişen dünyaya ayak uydurmakta direten ve ekonomisinden dolayı Kuzey Kore gibi kapalı toplum olamayanların da daha fazladır.
Ergenlik, anne-baba ve öğretmenler için her zaman zordur. Size hayran, itaatkar, sizi dinleyen çocuk gider, yerine sizinle alay eden, sizi kıyaslayan ve isyan eden bir ergen gelir. Üstelik artık öyle fiziksel olarak da baş edemezsiniz.
Bu dönemde taş çağı genelde insanları basit bir törenle ergeni, yetişkin ilan ederler. Mesela aslan veya avlanması zor bir hayvanı veya düşman kabileden birini avlamasını falan isterler. Çok eskiden Romanlarda gece ormanda tek başına kalması istenirmiş.
Modern toplumda da, ergenlikle ilgili kurumlar çok da mükemmel işleyemeye biliyor. En azından ciddi pedagojik ve bilimsel çalışmalar yapılıyor, ona göre davranılıyor. Bizdeki bastırma yönetminin işe yaramadığının farkındalar.
Bastrıma artık ülkemizde de işe yaramamakta, gençler en ufak fırsatı değerlendirmektedir. Artık gençler, her anlatılana inanmamaktadır. çünkü internetten her şeyi araştırabilmektedir.
Olay sadece bilgi değil, İslamda nefs (nefis) denen arzular da işin içine girmektedir. Bu tatmin edilmediğinde ergenlik yirmi beşli yaşlara kadar uzuyor ve Peter Pan sendromu denen şeyle erken büyümeyen oğlan çocuğu olmakta.
Kızlar ise bir an önce evlenip, aile baskısından kurtulmaya çalışıyor. (Aslında bu olay, bununla sınırlı değil. Feminist dinsizliğinde bunu daha ayrıntılı anlatacağım.)
Günümüzde internette dinsizlk ve Türkçülük denilince akla ergenlik geliyor. İşin doğrusu ülkemizde ergen faşizmi ve ergen dinsizliği çok küçümseniyor.
Oysa bence ergenlik, çocukluktan önemli. Bence insan yedisinde değil, on yedisinde neyse, yetmişinde de odur.
Çocukluk amnezisi (unutması) sebebi ile yedi yaş öncesi anıların çoğu, hele de beş yaş öncesi anıların tamamına yakını silinip, gidiyor. Oysa 12 ile 22 arası yaş döneminde önemli anıların neredeyse tamamı yıllar sonra bile olsa unutulmuyor.
Çocukluk unutmasının sebebi muhtemelen çocukken çok güçsüz olmamız ve bunu getirdiği yetersizlik duygularının zihnimizi işgal etmesine engel olmak olmalı . En azından en yaygın teoriler bu yönde.
Oysa ergenlik, bedenimizin ve zihnimizin son şekli aldığı dönemdir ve en önemli eğitimler tam da bu zamanda verilmelidir.
Devletimiz de böyle düşünüyor ki, ergenlik dönemi müfredatını, din dersleri ile dolduruyor. Bizim nesil bir saatlik zorunlu dersle dindar olurken, bu nesil,  bazı bazı imam hatip gibi (hatta imam hatip öğrencisiyken) haftada 4 ila 6 saat din (siyer-kuran vs) dersi alırken nasıl dinsiz olmakta? Milli eğitim ve diyanet kendisine bu soruyu sormamakta. Bolca dini içerikli derste, ergenliği bastırmanın bir yolu.
Bu yöntem, ergenliğin uzamasına da sebep olmakta.
Normalde ergenlik, 17 ile 19 yaşlarında bitmesi gerek ama baskı onu 22-25 yaşlarına kadar uzatmakta. Çünkü genç insan, yetişkin egemenliğinden kurtulmadıkça, kendisini bulamamakta.
Bu yüzden de üniversitede ateist olanlar çoğalmakta. eskiden üniversiteler ülkücü veya tarikatçı doluydu, şimdi ateist dolu.
Ergen dinsizliğinin diğer bir yanı, yalan başlayıp, gerçeğe dönmesi. Ergen, biraz da gençliğin hevesleri ile (özellikle erkek olanlar, ateist kızlar yatağa kolay girer diye) dinsiz, deist takılmakta; her dindar ülke insanın yaşlanınca tövbe eder, namaza-oruca başlarım diye düşünüyorlar.
Gençleri dinden soğutan en önemli olgu başkalarının yaşamlarını görmeleri, özenmeleri, yanlışları fark etmeleri ve kendi yolunu çizme çabalardır.
Gençlerin yönelimlerini engelleme yolu bastırmak değildir. Bu basınç en küçük hava kanallarından dışarı çıkar. Dinlerin bin yıl evvelden kalma kuralları çağlara uymamaktadır. Abdülhamit bile benzr yöntemleri kullanmış, açtığı okullara bolca din dersi koymuş, sonuçta ülkenin dinsiz yazarlar grubu ortaya çıkmıştır.
Dostoviyetski, Sovyetler zamanında yasaklanan Eciniler adlı kitabında,  İncil satıcısı bir kadına porno resimlerle eşek şakası yapan ilahiyat öğrencilerinden bahseder. Stalin ve Niettsche'de bir dönem ilahiyat fakültesine gitmişti.
Camileri ahır yaptılar yalanı ile iktidara gelen ve camide içki içtiler yalanı ile iktidarda kalmaya çalışan parti, çok daha fazlasını yapacak bir nesil yetiştirmektedir.
EK-YATILI OKULLAR VE KURAN KURSLARI
Ek olarak, yatılı okullar ve kuran kursları konusu da buraya eklemem gerek. Bu kurumlarda gençlerin baskılanmasına araç olarak kullanılmakta. Bu kurumlara çok çocuklu aileler,çoğunlukla çocuğun eve masrafı azalsın diye göndermekte, pek çoğu da tarikatların elinde olan bu yurtlarda, çocuklar dindar olsun diye devletçe desteklenmekte.
Oysa bu kurumların topluma pek çok zararı vardır. En başta doğru düzgün işlese bile, ömrü yurtlarda, pansiyonlarda geçen kişi, aile kavramından uzaklaşmakta, bir aile kurmaya karşı isteksiz olmakta.
Diğeri ise, tarikatlara ait bu kurumların asla düzgün çalışmaması, genç insanları mutsuz etmesi ve kendilerini güçlü hissettiklerinde de din kavramından kaçmalarıdır.
Bu tarikatların yurtlarında-yatılı kuran kurslarından ayrılabilen ve kendi yaşamlarını kurabilen çok azdır. Çünkü kişiyi kuşatan tarikat, onun her adımına yön vermektedir.
Oysa kapitalist sistem, özellikle yeteneğini geliştiren pek çok kişinin yeni alanlara yönelmesini sağlamakta ve pek çok kişi, eğer çok da işine gelmiyorsa tarikatını terk etmektedir.
Günümüzde de tarikatlar, giderek dini kurum olmaktan çok, holding ya da şirketler grubuna dönmüştür. Örneğin tarikat üyesi iş adamı hastane işletmekte, üyelerde genelde o hastanede muayene olmakta. Hastanede tüm hemşirelerin başı açık oysa o tarikatın üyelerinin kadını olmak için kapalı olmak zorunlu. Ya da gene tarikata ait lokanta zinciri, garson kızlar minili vs.
Bu tarikat yurtları ise aşırı kötü işleyen ve denetimsiz yurtlardır. Genelde zengin çocukların kayrıldığı, eskilerin, yeni gelenleri ezdiği ve cinsel taciz dahil pek çok olayın sessizce kapatıldığı yerlerdir.
İnternette bir zamanlar, bir tarikat üyesi bir kızla aşk yaşadığımı öğrenen pek çok kişi bana yurtlarda ve ortamlarda yaşadıklarını anlattı. Esra'ya tarikatını, yurtlarını veya benzer şeyleri pek sormazdım. Yalnız bir kere, bir kız yurdu-kuran kursunun kısa bir süre yöneticiliğini-müdürlüğünü yaptığını anlatmıştı. Yurtta, resmi olarak gösterilenden neredeyse üç kat fazla öğrenci vardı.
Öte yandan Esra, bu tarikat üyelerinin hiç birini takmadan büyümüştü. Ben ilk sevgilisi değildim ama son oldum. Benden sonra başka birisi ile evlendi, ayrı konu. Babası üst düzey bir bürokrat ve tarikatın önemli yöneticilerindendi.
Oysa bu tarikatın yurtlarında kalanlar farklı şeyler anlatıyordu ve pek çoğu da ayrıldıktan sonra din kavramını terk etmişti. Türkiye'nin her yerinde kuran kursu ve öğrenci yurdu olan bu tarikat, Kariatesit, Efe Aydal ya da Evrim Ağacı'ndan daha fazla dinsiz üretmişti.
Sadece bu tarikat değil, diğer tarikatlar da, kendilerine uymayan bu çağda, dinsiz insanlar üretmekte.

TÜRK FAŞİZMİNİN ZULMÜNDE UYGUR TÜRKLERİ

Faşizm ya da milliyetçilik, kendi başına bir siyasi ideoloji olduğu gibi, diğer ideolojilerin de içinde yuva kurabilir. Bulgaristan rejimi mesela, hem sosyalistti, hem de Türklere ve Romanlara zulüm edecek kadar faşistti.
Faşizm egomuza, şoven duygularımıza dayanır ve bence her insanda az da olsa bulunur. Faşizan davranışlar da illa birbirine benzer.
Buna bence en iyi örnek Putin'in Stalin hayranlığıdır. Her ikisinin de ortak yönleri, ikisi de Rusya'yı yönetmiş ve genişleme (emperyal) politikalar gütmüştür.
Öte yandan Putin bir Rus iken, Stalin bir Gürcüdür ve Stalin, iktidarı boyunca devlet kadrolarını Gürcü ve Ermenilerle doldurmuştur. Putin bir Hristiyandır ya da öyle görünmeye çalışır. Her sene Rus Ortodoks kilisesinin düzenlediği bir törenle, üzerinde sadece külot ile soğuk suda vaftiz olur. Stalin ise din ile alay ederdi, bir süre ilahiyat okumuş olsa da tam bir ateistti.
Her ikisi de Rusya'daki özerkilikleri battal etti. Stalin ile başlayan süreç, Putin ile tam gibi bir şey oldu. Tüm o özerklikler sadece kağıt üzerinde kaldı.
İnsan kınadığını yaşamadan ölmezmiş derler. İsmet İnönü'yü Kırım Tatarlarının sürgününe karşı çıkmadığı veya Naziler safında savaşan Mavi Alay'ı Stalin'e teslim ettiği için suçlayanlardan kaçı hayatta ve şu an Uygur Türklerinin başına gelenler hakkında fikir sahibi?
Şu sıralar hangi AKP-MHP'li ile Uygur Türklerini  hakkında konuşsam solu, Çin ile Türkiye ilişkilerini  bosmaya çalışmakla suçluyor.
Oysa bir zamanlar, Sovyetler Birliği dünyanın  2. süper gücü iken, Türk-Sovyet ilişkilerinin bozulmasına, nükleer savaş dahil her türlü olasılığın gerçekleşmesine aldırmıyorlardı.
Tabi o zamanlar ne Rus turistler sahilleri dolduruyordu, ne de küçük esnaf, Alibaba.com'dan  ucuz eşyaları yüksek fiyatlarla satıyorlardı. Hem Sovyetler, hem de Çin, Türkiye ile ticari ilişkileri çok sınırlı, bize düşman iki ülkeydi.         
Her iki millette, kapitalizmi öğrendi ve çok canlar yaktı. Hatta işçi ve küçük burjuva Ruslara da Türkler öğretti.Doksanlarda bavul ticareti, sonrasında turist olarak pek çok Rus, ilk kapitalizm deneyini Türklerden öğrendi. Hali vakti yerinde Ruslar arasında Türkiyeyi görmemiş olan çok azdır.
Rusya ve Çin, sadece küçük esnafın ya da ticaret erbabının ekmek teknesi değil, olası Amerikan Ambargolarına karşı da bir sığınak. Bu iki devlet olmasaydı İran, Venezuela, Küba gibi ülkeler daha fazla dayanamazdı. Kıbrıs savaşı sırasında Türkiye,  Amerikan ambargosunu Sovyetler veya Çin ile anlaşıp, delememişti.  Bu yüzden de bu iki ülkeyi kimse kızdırmak istiyor.
Türk milliyetçiliği yapan kimseler bile Uygurların çığlığına sessiz. Banu Avar bile bir kaç yıl önce Uygurları suçlayan ve Çin'i öven yazılar yazmıştı. O zamanlar  gazeteci haliyle Avrasyacılık oynuyordu, Çin ve Rusya'nın o zamanlar Erdoğan ile arası kötüydü ve buna güveniyordu. Deneyimli bir gazeteci olarak siyasetin, hele hele uluslararası siyasetin kayganlığını bilmeliydi.
Ortada bir gerçek var ki, Türk milliyetçilerinin Ural ve Sibirya Türkleri üzerinde ( Hristiyan Sakha ve Çuvaşlar, Şamanist Hakaslar ve hatta Sibirya'nın en kuzey noktalarııda halen Ren geyikleri ile yaşayan o halklar) üzerinde hayalleriniz var. Onların da dahil olduğu Turan peşinde olduğunu, felsefe öğretmeni Sinan biliyorsa, dünyanın ikinci büyük ordusunun sahibi devlet de biliyordur. İslamcıları sadece Uygurlar üzerinde değil, Çin'in büyük şehirlerine yayılmış Müslüman Han Çinlileri üzerinde düşleri var. Bunu ben biliyorsam, dünyanın ikinci büyük ekonomisinin sahipleri de biliyordur.
Hatta Suriye'de İşid ve benzeri örgütler için savaşan, aileleri ile sayıları on bin kadar olan Uygurları kimlerin desteklediğini de biliyorlardır.
Eninde sonunda Türk milliyetçiliği ve İslamcılık, Çin ve Rusya ile karşı karşıya kalacak. En azından aydınları,  yazarları, çizerleri, zorunlu asimilasyon politikalarına maruz kalan bu halkın yanında olmalıdır.
Lakin politik ve ticari hırsları buna engel olmakta, Uygur Türkleri, Türk faşizminin zulmüne uğramaktadır.

2019 TÜRK GENÇLİĞİNİN SİNEMAYA KÜSMESİ

2019 yılının ilk altı ayında ülkemizde sinemaya gidenlerin sayısı, geçen senenin ilk altı ayına göre %45 düştü.

İlk anda buna pek çok sebep sayabilirsiniz, özellikle halkın alım gücünün düşmesi ya da insanların beleş siteleri tercih etmemesi gibi sebepler sayabiliriz.

Oysa ülkemizde sinemaya öyle fahiş bir zam gelmedi, hatta genel anlamıyla aynı kaldı.
Kaldırılan çeşitli bahanelerle promosyonlu bilet satışları (cips, hamburger menüsü bileti-indirimi),  öğrenci indirimi ve genelde çarşamba veya perşembe günleri olan halk günleri indirimleri falan.
Benim için asıl ilginç olan, krizin bu ölçüde diğer sektörlere yansımamış olması. Mesela tiyatrolara gidenler %5 düşse, tiyatrocular, tiyatro batıyor, ölüyor diye ortalığı birbirine katar. Yazın Ankara iyice ıssızlaşır ama Vişnelik Çim Amfi biletleri anında tükeniyor. (Üstelik de hiç ucuz değiller)
Ankara boşalır derken, ciddiyim. Zengini zaten güneye göç eder, üniversite öğrencileri memlekete gider. İşçi sınıfı bile çoğunluk civar illerin (Çorum, Çankırı, Yozgat, Krışehir vs) köylüsüdür ve yazın köyüne döner. Buna rağmen Vişnelik Çim Amfi gibi pahalı etkinliklere müşteri bulunabiliyor.

Şimdi sorulması gereken asıl soruya geldik, neden diğer etkinliklere katılım düşmezken, sinema bu kadar düşmekte?
Bunun için olayların başına, yani Mars-Cinemaksimum ile Sinema yapımcılarının kavgasının başına gidelim. Her iki tarafında ne kadar çirkefleştiğini hatırlayalım.
Bir taraf, yani Mars tarafı, yeni Cem Yılmazlar çıkarırız diyerek Türk sinema sektörünü aşağıladı. Sistemi alan Koreliyi birilerinin uyarması gerekli.
Sokaklarda ölen, çorba parasına takılan Yeşilçam emekçilerinin devri geçti. Türk filmciliği özellikle televizyon alanında çok iyiler ve ciddi ihracatçılar. Balkanlar, Rusya, Arap ülkeleri ve Latin Amerika ülkelerinde iyi bilirler. (Hatta son dönemde pek çok dizi öncelikler Araplar için üretiliyormuş gibi geliyor bana) Öyle üç-otuz paraya çalışmazlar.
Ayrıca Cinemaksimum'da filme beş dakika geleni içeri almayıp, kırk beş dakika reklam izletmek, pahalı kolaları satmak için gelenlerin çantasını karıştırmak gibi müşteri kovan eylemlerde bulunduğunu da öğrendim.
Ya sinemacılar, üç kuruş için cumhurbaşkanına çıkmalar, sınıflandırma adı altında sansürü kabullenmelere ne demeli?

Zaten pek çoğu çok fazla reisçi takıldığı için muhalif gençliğin gözünden düşmüştü, ceplerindeki üç kuruşa göz dikerek iyice düştüler.
Üstelik Mars-Cinemaksimum tekeli size çalışırken durum iyiydi tabi. Recep İvedik bilmem kaç komedi filmleriniz veya Arapça kelime bilmem kaç korku filmlerinizin o kadar çok izleniyor olması, sinema salonlarının çoğuna hakim olan Cinemaksimum'un ve Mars grubunun salonları zorla sizin filmlerine ayırması ve bu yüzden pek çok güzel filmin Türkiye'de salon bulamadı veya geç gösterime girdi.
Tatlı tatlı yemenin, acı acı geğirmesi vardır diye atasözümüz vardır. İş Bankası, sansür ve siyasi baskının kokusunu alır almaz, kurduğu sinema kartelini Korelilere sattı, kendisini kurtardı. Ödeme vakti geldi.
Tiyatro ve konser veren sanatçılar ise, seyirciye saygısını koruduğu için ayaktalar. İcabında toplu alımlarda (sendika-dernek vs) ucuz bilet vermek,arada veya molada, oyun sonunda imza-selfi vermek gibi gönül alıcı eylemleri var.
Sinema sektörünün ise seyircinin gönlünü almak için daha çok yolu var.

DİNSİZLİK TÜRLERİ 3, ŞOVEN DİNSİZLİK 2-FAŞİZAN DİNSİZLİK VE TENGRİCİLİK

Din de, bizim şoven duygularımızdan biri, hatta temelidir. Yahudiler gibi bazı toplumların şoven duygularında ırk ve din duyguları beraberdir.

Gene de en ırkçı inançlar bile, öyle saf ırk iddiasında olamazlar. Tevrat'da bile Hititlerin, Kenanlıların (Fenikeliler), Filstinlilerin Yahudi olmalarını anlatır. Yemen'de kurulmuş olan Himyar krallığı da uyruklarını Yahudi yapmak için zorlamıştır. vs vs (blog da daha önce yazmıştım)
Karaylar ise en ilginç Yahudi toplumudur. Karay mezhebi aslında 9. yüz yılda Kerkük'de kurulmuştur. Günümüzde ise Karayların çoğu Tatar Türkçesi ile konuşur ve fiziksel olarak da Tatarlara benzerler. Üstelik kendilerini Sami ırkından değil de, Nuh'un Kafkasya'ya göç eden oğlu Yafes'in soyundan, yani ARYAN ırkından olduklarını söylüyorlar.
Daha ilginci ise Karayların üçte birine yakın bir oranı Tatar değil, Slav ve Ukraynaca konuşuyorlar.
Büyük dinler ide, ırklar-milletler arasıdır ve milletleri birleştirdiği kadar, bölme gücüne de sahiptir.
Mesela Türklerin ezici çoğunluğu Müslümandır. Moldova ve Romanya'da yaşayan yarım milyon kadar (350 bini Gagauz Yeri özer bölgesinde) olan Gagauzlar ile, çoğunluğu Hakas (Yenisey Kırgız) olan ve toplasan 5-10  milyonu zor bulan Şamanistler ve gene sayıları bayağı az olan Hristiyan Sakha (Yakut) toplulukları falan, hepsinin %10'unu bulmaz.
Oysa Türk faşizmini büyük Turan rüyasına dalmasının asıl sebebi mezheptir. Türkiye'deki Alevi-Sünni gerginliğinden öte, Azerbaycan ve İran'ın Türkçe konuşan halkının çoğunluğunun Şii olduğu gerçeği vardır.

Sovyetlerin ilk dağıldığı yıllarda Turgut Özal,  Azerbaycan için, onlar Şii, biz Sünniyiz diye bir laf edip, iki ülke ilişkilerini on yıllığına bozmuştu.
Bu diz-mezhep problemleri hemen her tolumda vardır. Mesela Almanların bir kısmı Polonyalılar, Macarlar, Fransızlar ve pek çok millet gibi Katolik, çoğunluğu ise İngilizler, İskandinavlar ve Çekler gibi Protestan'dır.
Almanya, Avrupa'nın din savaşları olan otuz yıl savaşlarından en çok etkilenen ülke olmuştur. Nüfusunun üçte ikisini kaybetmiş, doğusundaki Loren bölgesi halen  Fransa'nın, kuzey kıyılarındaki pek çok bölgede neredeyse yüz yıl boyunca İsveç ve Danimarka'nın olmuştur. Kutsal Roma (Alman) imparatorluğu kağıt üzerinde kalmış, Almanya fiilen yüze yakın devletçiğe bölünmüş, Almanya eski nüfus ve ekonomik gücüne yüz yıl sonra kavuşabilmiştir.
Dinin diğer can sıkıcı yanı ise, bizi sevmediğimiz milletlerle dindaş olmaya mecbur bırakmasıdır. Bu sebeple İngilizler ve Fransızlar, gittikleri ülkelerde Hristiyanlığı yaymaya gönülsüz olmuşlardır. Hor gördüğünüz insanların bir kelime-i şehadet, bir vaftiz töreni ile din kardeşiniz olması, faşizm açısından sinir bozucudur.

Dinin sinir bozucu diğer tarafı da, din veya mezhep kurucularının kökenidir. Sonuçta İsa  Yahudi, Muhammed Arap, Buda Hintli, Papalar çoğunlukla İtalyandır. Bu milletlere karşı antipati, dinlerin kurucularına, dolayısı ile de dinlere de yönelebilir. Son yıllarda artan Arap nefreti, İslam nefretine dönüşmektedir.

Din ve milliyetçiliğin diğer bir çelişik yanı da, dinlerin genelde bir millete hizmet etmesi.
En bariz örneği Katolik kilisesi ve İtalya ilişkisidir. İtalya, Dünya'nın 7. Avrupa'nın 3. büyük ekonomisi olmasının sebeplerinden biri de Papalığın İtalya'da olmasıdır.
Tarih boyunca papalar genelde İtalyan olmuştur. 2. Jean Paul, beş yüz küsur yıldan sonra seçilen ilk İtalyan olmayan papaydı (Polonyalı) Onu da seçme amaçları,  zaten iyice karışmış Polonyayı (Sovyet rejimini de övmek istemiyorum, papalığa laf edeceğim diye) daha da karıştırmaktı.
Papalık, özellikle orta çağda, krallar üzerinde bir güçtü. Alman Kralı 3.  Heindrich, 1077  yılında afarozunun affedilmesi için papa 7. Georgius'un  ayağına kadar kilometrelerce yürümüş, papa onu karşılamaya kuzey İtalya'da bir şatoya gitmiş ve kralı kapıda ve yalın ayak bekletmiştir. Almanya'nın Protestanlığın bayrak başılığını yapması boşuna değildir.

İslamın ırkçı olmadığı da çok doğru değildir. Pek çok Arap, kendilerini Kavm-i Necip (yüceltilmiş kavim) olduklarını iddia ederler. Hatta Berberiler ve Nusayriler gibi bazı topluluklara eksik Arap derler.
İslam dünyasında da tarikat liderleri ya da dinen yükselmeye çalışanlar kendilerini Arap, hatta Kureyş soyundan göstermeye çalışır. (Bir kaç sene önce peygamber soyundan oluğu belgeli bir aile Hristiyan olmuştu) Alevilikte bile dedeler aslında  Dedem Korkut'un torunları iken, kendileri seyit, yani İmam Hüseyin'in soyundan olduklarını iddia ederler. Dersim'in meşhur aşiretlerinden birinin adı da Kureyşan aşiretidir.
Bütün bunlar karşısında dini millileştirme çabaları da ara ara karşımıza çıkar. Avrupa'da 18. yy'a kadar gider. İlk çağ Kelt-Alman-Nordik tanrılara tapan gruplar halen vardır.
Hitler'in ateist olduğunu söylemesine rağmen Nazilerin bazı gizli toplantılarında antik Alman-Nordik tanrılarına taptıklarına dair şüpheler mevcuttur. (Özellikle bu ibadetlerde kullanılan saf altından kazan ve benzeri eşyaları yaptırdıkları öğrenildikten sonra bu şüpheler artmıştır.)
Avrupa'nın en dindar ülkesi Yunanistan'da bile (Ateist Çipras'ın bir dönem başbakan olduğuna bakmayın)Olimpist denen, eski Yunan tanrılarına tapınan bir grup vardır.
Ülkemizde uzun yıllardır Şamanizm var olsa da, hem yaygın değildi, hem de Türk etnik kimliğinde dinin yoğunluğundan dolayı öyle açık açık Şamanistim diyemezdiniz. Son yıllarda ise bu inanç, Tengricilik adı ile fazlası ile yaygın.
Bu Tengricilik, bir ara Kürtler arasında yaygınlaşır gibi olan Zerdüştlük gibi bir şey. (Hatta adını anmak istemediğim bir gazete, PKK'lılar için Zerdüşler diye manşet atmıştı) Tabi Zerdüşt, daha doğrusu Zararthastarabuda ( bu kelime Yunanca'dan batı dillerine oradan da Türkçe'ye geçerek Zerdüşt olmuştur)'nın Kürt değil, İranlı olması, bu ilginin kısa süreli olmasına sebep olmuştur.

Tengriciliğin Türkiye'de doğduğunu ve Türkiye ile sınırlı olduğunu sanıyordum ama yanılmışım. Bu fikrin ilk doğduğu yer Kırgızistan ve orta Asya'da, Türkiye'den daha yaygın.
Profesör Mustafa Cemil Kılıç, Tengricilik meraklısı pek çok gencin kendisine Alevilik ile ilgili sorular sorduğunu yazmıştı. Bizzat Odatv.com'daki arkadaşları onunla alay etmişti.
Aslında gerçek bu, Tengriciliğe inanılmaz merak var.
İktidar, internetten yayılan milliyetçilik ve dinsizliği küçümseme ve onu eski tip din eğitimi ile ezme derdinde. (Bununla ilgili olarak ergen dinsizliği diye ayrıca başlık açacağım)
Biz Tengricilik (ya da eskiden denildiği gibi Şamanizm) ile Alevilik ilişkisine gelelim.
Dedem Korkut kitabını ikinci okuyuşumda her şey gözümün önüne açık ve seçik olarak geldi. Kürt kökenli bir Alevi olduğum halse, bu ilişki benim için çok netti. Pek çok şey, birebir kültürümle örtüşüyordu. Dedem Korkut adı üstünde dede idi, boy boylayıp, soy soylaması ise cemdi. Kokrut ada şaman değildi (kam davulunu vuruyordu diye yazıldır), imamlığı ise bir Tacik (Tat eri) yapıyordu.
Ortadaki sorun, ben dahil Türkiye Alevilerinin üçte birinin Kürt olması ve diğer milletlerden de (Roman, Arap, Boşnak, Pomak ve hatta çok az da olsa Çerkez) Alevisi olması ve Dedem Korkut'da ki toplumun basbayağı Sünni olması idi.
Bunun da iki mantıklı açıklaması vardır. İlk olarak Alevilik, pek çok tarihçiye göre Babailer isyanı ile başlamıştı ve Dede Korkut 'da anlatılan olaylar tahminen bırakın Anadolu Selçuklu devletini, Malazgirt savaşından bile öncedir. Yani o zamanlar Alevilik, henüz oluşmamıştır. İkincisi ise Babailik, yani Alevilik, bir şekilde diğer toplumlara da yayılmıştır.
Bu konuyu daha uzun yazardım ama yazı zaten fazlasıyla uzadı. Bu konuda daha önce de yazmıştım, Türk de olsa Aleviler, Türk milliyetçiliğine karşı duygusal olarak uzak.

Tengricilik ile ilgili olarak elimizde yeterli belge yoktur. En sağlam kaynak olsa olsa Alman asıllı Rus anropolog Radolf'un Sibiryadan adlı eseri. Onun konuştuğu insanlar ise en az iki yüz yıldır Rus egemenliğinde yaşıyorlardı.
Orhun Abideleri yazıldığından ise Türkler, çoktan Müslümanlara ve Hristiyanlar ile ilişkiye girmiş, hatta savaşmaktadırlar.
Kaldı ki Orta Asya denen bölge, Avrupa'dan daha büyüktür ve tek bir çeşit Türklük olmadığı gibi, tek bir çeşit Tengricilik ya da Şamanizm yoktur. Mevcut kaynaklar ise yetersizdir.
Tengricilik, Olimpizm, Zerdüştlük vs, bunlar aslında Deizmin (Tanrıyı tanıyıp, peygamberleri tanımamak) milliyetçi olanıdır. Amacı da din ile, dinin kendi soyundan olmayan kökeni arasına mesafe koymaktır.