KURAN'daki Problemler

 

KURAN'daki Problemler

1. Köleliği yasaklamıyor. (Bakara: 177-221), (Nisa: 24-25-36-92), (Maide: 89), (Tevbe: 60), (Nahl: 71-75), (Muminun: 5-6), (Nur: 33-58), (Ahzab: 26-50-52-55), (Mucadele: 3), (Mearic: 29-30), (İnsan: 8 ), (Beled: 12-13), (Rum: 28)
2. Kadını dövmeyi emrediyor. (Nisa: 34)
3. Dünyayı düz olarak tasvir ediyor. (Hicr: 15), (Ra’d: 3), (Kaf: 7), (Gâşiye: 20), (Şems: 6), (Naziat: 30), (İnşikak: 3), (Bakara: 22), (Nede: 6-7), (Zariyat: 48)
4. Ayetlerde konuşanın kim olduğu belli değil. 3 ayrı özne var; Ben (Muhammed), O (Allah), Biz. (Hud: 2), (Zariyat: 51), (En’am: 114), (Hicr: 9), (Tekvir: 19-20), (Ahzab: 56) ???
5. Spermin testiste oluştuğunu bilmiyor. (Tarık: 7)
6. Her canlıyı çift yarattık diyor, bakterilerden haberi yok. (Zariyat: 49)
7. Güneşin çamura battığını iddia ediyor. (Kehf: 86)
8. Yıldızlar şeytanın atış tanesi diyor. (Mulk: 5)
9. Kutuplar yok. En kuzey ve en güneyde oruç nasıl tutulabilir, bir malumat yok. (Bakara: 187)
10. Milyonlarca yıl hüküm sürmüş dinozorlar yok ama deveden bahsediyor! (Gaşiye: 17)
11. İnsansı canlılar olan Neanderthal yok ama olmayan melekler, şeytanlar ve cinler var. (Bakara: 102), (En’am: 8-9), (A’raf: 20)
12. Beyin kelimesi yok. Beyin yerine düşünme organı olarak kalp anlatılıyor. (Muhammed: 24), (A’raf: 179), (Hacc 46), (Ali İmran: 119)
13. Mirasta adaletsiz. (Nisa:11-12)
14. Şahitlikte kadın ve erkeği bir tutmuyor. (Bakara: 228-282)
15. Sadece Arap kavmi için yazılmıştır. (Fussilet: 44), (Yusuf: 2), (Şuara: 198-199), (Enam: 92)
16. Peygamberin seks sırası anlatılıyor. (Ahzab: 51)
17. Birçok ayet birbirini yalanlıyor. İlk müslümanın Muhammed, Musa ve İbrahim olduğuna dair ayrı ayrı ayetler var. Hangisi belli değil. (A’raf: 143), (En’am: 163), (Ali İmran: 67)
18. El, ayak kesme, sopayla dövme gibi akıl almaz ceza yöntemleri öneriyor. (Maide: 33-38)
19. Kelle kesmeyi emrediyor. (Muhammed: 4)
20. Nerede bulursanız öldürün diyor. (Bakara: 191)
21. Sadece Muhammed'e özel kadınlar listesi var. Müminlere 4 kadın, Muhammed'e sınır yok. (Ahzab: 50)
22. Kadının cariye olmasına onay veriyor. (Mearic: 30), (Nisa: 24-25), (Muminun: 6), (Nur: 33)
23. Ayetlerin bazılarında anlatım bozuklukları var. Haram davranışları sayarken "anne babaya iyilik edin" gibi pozitif cümleler var. ???
24. Anlayasınız diye Arapça indirdik deniliyor. Arapça evrensel değil. (Yusuf: 2)
25. "Mekke ve civarı için indirdik" diyen ayet de var evrensel diyen de... Kuran evrensel değil KAVİMSELDİR. (En’am: 92)
26. Peygamberin öz amcası Ebu Leheb'e beddua ve hakaretler var ve bu namaz suresi... (Tebbet: 1-5)
27. Peygamberin evinden misafir kovma ayeti var. (Ahzab: 53)
28. Peygamber evlatlığı Zeyd'in karısını koynuna alabilsin diye ayet var. (Ahzab: 37)
29. Evlenme yaşı için sınır yok. ???
30. Sınırsız cariye helal. (Muminun: 6), (Nur: 32-33), (Ahzab: 50-52-55), (Mearic: 30)
31. Ayetleri sorgulamayın diye ayet var. (Maide: 101)
32. Dünyada haram ettiği zina ve içkiyi ahirette ödül olarak anlatıyor. (Bakara: 219), (Maide: 90-91), (Yunus: 4), (Nahl: 67), (Bakara: 25), (Ali İmran: 15), (Duhan: 54), (Tur: 20), (Rahman: 72), (Vakıa: 23), (Nebe: 33-34)
33. Eşcinselleri lanetliyor. (Nisa: 15-16), (Araf: 80-81), (Hicr: 71), (Şuara: 165), (Neml: 55)
34. Gayrimüslimlerin cennete girebileceği de söylenirken, başka ayette tam zıttı söyleniyor. (Bakara: 62), (Maide: 69), (Nur: 39), Hu: 15-16), (Tevbe: 17)
35. Namazın nasıl kılınacağı anlatılmıyor. ???
36. Tarihi bir olay anlatırken Meryem'leri karıştırıyor. Kur’an’da “Ey Harun’un kız kardeşi” diye hitap etmişlerdir. Halbuki bu iki Meryem birbirinden tamamen bağımsızdır. İsa’nın annesi olan Meryem’in Harun isminde bir kardeşi olmadığı gibi, bu iki Meryem’den ilki, diğerinden yaklaşık 1700 yıl önce yaşamıştır. (Meryem: 28)
37. Lat, Menat ve Uzza isimli putları övüyor. (Necm: 19-20)
38. Savaşa teşvik eden ayetler var. (Bakara: 190-193-216-244), (Ali İmran: 166), (Nisa: 71-72-76-84), (Enfal: 17-39-65), (Tevbe: 14-15-46-111-123), (Hac: 39), (Ahzab: 18-19), (Muhammed: 20), (Fetih: 11-16)
39. Bir savaşta kaç müslümanın kaç kafire denk geldiğini anlatan ayeti hemen bir sonraki ayet yalanlıyor. (Enfal: 65-66)
40. Kadına savaşta "ganimet" diyor. (Nisa: 4)
41. "Cahiliye dönemindeki gibi açılıp saçılmayın" diye kadının özgürlüğünü kısıtlıyor. (Ahzab: 33)
42. Ayın yarıldığını iddia ediyor. (Kamer: 1)
43. Galaksiler yok. ???
44. Evrenin nasıl oluştuğu tamamen yanlış anlatılıyor. ???
45. Dünyanın oluşumu bilime taban tabana zıt…
46. Güneş dünyanın etrafında döner diyor. (Enbiya/33)
47. Allah pek çok ayette beddua ediyor, hatta bazılarında kendi kendine "Allah onları kahretsin" diyor. (Munafikun: 4), (Tevbe: 30)
48. Kuran'da kadınlara hitap hiç yok. ???
49. Bazı hayvanları hâkir görüyor ve kafirler için "aşağılık maymunlar" gibi çocukça hakaretler kullanıyor. (Bakara: 65), (Maide: 60)
50. Muhammed tanrılaştırılıyor. (Ahzab: 56)
51. Bir ayette ganimetlerin tamamı peygamberin diyor, cihatçılar savaşı reddedince "ganimetlerin 5'te 1'i peygamberin" ayeti geliyor. (Enfal: 1-41)
52. Peygamberin küçük karısı Ayşe'nin zina yapıp yapmadığına dair ayetler var. Entrikalar ve dedikodular da unutulmamış. (Nur: 11-12-13-14-15)
53. Evrim hiç yok. ???
54. İçki konusunda önce olumlu sonra olumsuz ayet geliyor. (Nahl: 67), (Bakara: 219), (Maide: 90-91)
55. Yahudi ve hristiyanları dost edinmemeyi emrediyor. (Maide: 51)
56. Kadınlara "TARLA" diyor. (Bakara: 223)
57. Peygamberler arasında fark olmadığını söyleyen ayet ve Muhammed'in en değerli peygamber olduğunu söyleyen başka bir ayet var.
58. İyilik ve kötülüğün Allah'tan geldiğini söylüyor, sonra iyilik Allah'tan kötülük senden diyor.
59. Uzaya çıkmayı imkansız görüyor. (Rahman: 33)
60. Ay'ı nur kaynağı olarak nitelendiriyor, güneşin ışığını yansıttığını bilmiyor. (Yunus: 5), (Nuh: 16)
61. Büyük patlama ile ilgili hiçbir bilgi geçmiyor. ???
62. Köleyle hür bir tutulur mu, diye insanları ayrıştırıyor. (Nahl: 75)
63. Konuşan karınca, ejderha, vs masalsı anlatımları var. (Neml: 18), (Araf: 107)
64. İblis için bir ayette melek, diğerinde cin diyor. (Kehf: 50), (Bakara: 34)
65. Mahşerde Allah şefaat etmez diyen ayet de var, eder diyen de. (Bakara: 48), (Zuhruf: 86), (Necm: 26), (Zümer: 43)
66. Hayvan, bitki, coğrafi şekil ve besinler Ortadoğu’ya özgü. ???
67. Bir ayette vasiyet şart, diğerinde değil. (Bakara: 180),
68. Allah, Muhammed'e salat ediyor. (Ahzab: 56)
69. Kıble önce Kudüs'ken Yahudiler itiraz ettikten sonra Kabe oluyor. (Bakara: 144)
70. Cehennemde Ebu Cehil'e düello teklif ediliyor. (Alak: 13-19)
71. Rahman suresinin 31 ayeti plak takılmış gibi aynı cümleyi yazıyor. (Özellikle bakınız..)
72. Her şeyi bilen Allah kıyamet saatini meleklerden öğreniyor.
73. Cennette kadınlar için vadedilen hiçbir şey yok. ???
74. Hayvanları yük taşıma, öldürüp yeme ve ulaşım aracı olarak görüyor, evrimden alakasız.
75. Bazı ayetler daha Muhammed zamanında hükmünü yitiriyor ama hala duruyor.
76. Peygambere soru sormak için sadaka vermek emrediliyor. (Mücadele: 12)
77. Cennetin genişliği ayetlerde farklı anlatılıyor. (Hadid: 21), (Ali İmran: 133)
78. Dünya kainattan daha önce yaratıldı diyor. (Fussilet: 9-12)
79. Rüzgar olmasa gemiler durur diyor. (Şura: 33)
80. Boşanma konusunda kadını 3 kez boşayıp başkasıyla evlendirip boşarsan tekrar sana helaldir gibi garip bir mantığa sahip. (Bakara: 230)
81. Göklerle yer bitişikken onları ayırdığını iddia ediyor. (Enbiya: 30)
82. Diğer kitaplar gibi varlığına kanıt olmayan Nuh'un gemisi efsanesini anlatıyor. (Muminun: 27), (Hud: 37-38-42-44), (Araf: 64), (Yunus: 73), (Şuara: 119), (Ankebut: 15-65)
83. Mekke'de ayetler barışçılken Medine'de Muhammed güçlenince vahşi ayetler geliyor. (Kafirun: 6), (Tevbe: 29)
84. Muhammed'in "sapık" olmadığını savunan ayet var. (Araf: 61)
85. Gece ve gündüz bilimsellikten çok uzak anlatılıyor.
86. Mikail'in meteorolojiden sorumlu olduğu söyleniyor ama trilyonlarca gezegen var.
87. Tatlı suda mercan ve inci yetişebileceği anlatılıyor. (Rahman: 19-22)
88. Tevrat'tan alıntılar yapılırken hata yapılmış, Zebur kitap zannediliyor. (Kuran/Maide: 45 - Tevrat/Mısırdan çıkış: 21:23.25), (Kuran/Enbiya: 105 – Tevrat/Mezmurlar: 37:29), (Kuran/Araf: 40 – İncil/ Matta 19:24–Markos 10:25–Luka 18:25), (Kuran/Ali İmran: 93 – Tevrat/Yaratılış Bölümü 32:22.31), (Kuran/Hicr: 9 – Tevrat/Yeşaya: 40/8 – İncil/Matta: 5-18)
89. Cennet sadece erkeklere özgü bir harem gibi anlatılıyor.
90. Allah'ın bazı insanlara hidayet vermediği ve onları yakacağı söyleniyor.
91. Göğün yere düşmemesi için tutulduğu yazıyor. (Hacc: 65)
92. Nisa 11-12 ayetlerinde matematik hesap hatası yapılıyor.
93. Güneşin sıradan bir yıldız olduğu bilinmiyor.
94. Bilimselliğe ters olarak her şey insan için yaratıldı mantığı var.
95. Cinlerden bahsediyor, varlıklarına dair hiçbir bilimsel delil yok.
96. Allah bazı ayetlerde pazarlık yapıyor.
97. Hırsızlık haram ama savaşta ele geçirilenlerin yağmalanması helal. (Maide: 38), (Nisa: 24)
98. Nisa 23 ensesti yasaklıyor, Ahzab 50 sadece peygambere izin veriyor.
99. Kuran'da "AŞK" kelimesi hiç geçmiyor.
Kaynak: KURAN
PS : Karikateist-ten alıntı

GERÇEK KAPİTALİZMLE, GERÇEKÇİ MÜCADELE

Kapitalizm ile ilgili olaak 2016 kasımında şunları yazmışım

 https://onbinkitap.blogspot.com/2016/11/kapitalizm-ile-ilgiliyanlis-bilgiler-su.html

Bu yazıda çok özetle kapitalizmin, serbest piyasa, tüketici ihtiyacı, özgürlük, güven, huzur, demokrasi ve küreselleşme rejimi değildir demiştim. Kapitalizm, kapitalist yada burjuva dediğimiz sermaye sahiplerinin zenginliklerinim arttırılması ve korunması rejimidir. Tıplı feodalitenin feodal derebeylerini, teokrasinin teolog, yani din adamlarının çıkarlarını koruma rejimi olması gibidir bu. 1789 'da, top ve tüfeğin orduları modernleştirmesi ve askeri akademilerin (harbiye) açılması sebebi ile Avrupa'nın pek çok yerinde aristokratlar askerlik bile yapmıyorlar, hatta toprakları ile ilgilenmiyordu bile. Gene de siyasette etkin olma çabasındaydılar. Prusya imparatorluğunda junker denen subay sınıfı aynı zamanda toprak sahipleriydi. Fransız ordusundaysa soyluların yeri yoktu. 

Kapitalizmin en büyük ilkesi olan serbest piyasa, bizzat ilk teorisyeni Adam Simith tarafından delindi. Bie dönem İskoçya'nın gümrük bakanlığını yapmış, bakanlığı sırasında İngiltere'den gelen kumaşlara yüksek vergiler koymuştur. Üstelik bu, her iki ülkenin de Büyük Britatna (Birleşik Krallık)'ya bağlı olduğu düşünüldüğünde, ülke içi bir gümrüklemedir. Hiç bir sanayici, güçlü rakipleri karşısında ülkesinin serbest gümrük uygulamasını istemez, değil mi ki aslında o rakibinin kompradoru olmasın. Büyük Britanya imparatorluğu bile,  19.yy'ın 2. yarsıında Almanya bir sanayi devi olarak ortaya çıkınca,  ülkesinin ve sömürgelerinin gümrüklerini yükseltmiştir. Ekonomik rakibi olan Rusya'ya karşı 1904-5 savaşında Japonya'yı desteklemiştir. 1990'lı yıllardas gümrükler tüm dünyada kalkacak derken, başta  Çin, Hindistan ve diğer Asya ülkelerinin ekonomik büyümesi karşısında Avrupa ve A.B.D, gümrük duvarlarını yükseltti..

Kapitalizm, eğer büyük burjuvalar kar edecekse, mal-mülk güvencesinden bile vazgeçer. Öyle tarihsel örnekleri verecek değilim.2025 ylı temmuz itibarıyla çıkan maden yasasına bir bakın. Herkes bunu zeytin yasası olarak biliyor ama ceviz, meşe palamutu ve bazı endemik bitkiler, özel olarak imar ve maden girişimlerine kapalı. Diğer bir konuyu da hukukçular açıklasın, bir arazinin normal tapusuyla, maden tapusu farklı oluyormuş. Olay biraz karşık. Bu olayda ise tapu-mapu yok. Madenci, maden mi çıkaacak, devlet çiftçinin arazisini yok pahasına kamulaştırıp, özel sektöre tahsis ediyor. Çiftçinin fikrini soran yok. Diğer yandan bu maden ne kadar işletilecek, işletildikten sonra asıl sahibine devredilecek mi,  terk edilen maden arazisi onarılacak mı, belli değil. Ege bölgesi sondaj yapılmış ve terk edilmiş mermer madenleriyle doldu. Araziler kocaman çukur haline geldi. Ege de çıkarılan kömür madenlerinin neredeyse tamamı, sadece termik santrallerde kullanılabilecek kötü kalite kömür. Dünyanın en kaliteli zeytin, üzüm, incir, nar ve bilumum tarım ürünlerine karşı kötü bir tercih ama, bu tercihi yaoan büyük burjuvalar.

Kapitalizm, mülkiyet yada insan haklarını tir. ancak kendi ihtiyacı olduğunda hak olarak görür. Neoklasik ekol ve onun Şikago oğlanları, Şili diktatörü Pinochet başta olmak üzere pek çok diktatörü desteklemiştir. 12 Eylül rejimi, tüm işçi örgütlerini kapatır, işlevsizleştirir yada tutuklarken, TÜSİAD başta olmak üzere burjuvaları baş tacı etmiştir. Hatta başbakanlık müsteşarı Turgut Özal başta olmak üzere dönemin pek çok yöneticisi, TÜSİAD çalışanıdır. 12 Eylül anayasası, TÜSİAD'a danışıla danışıla hazırlandı.

Kapitalist entellektüeller (onlara artık liberal yada liberalist aydın demeyeceğiz), bazen sosyalist bile görünerek,  halkın çıkarlarını, burjuvaların daha da zenginleşmesini, çok beklediklerinde kendilerinin de zengin olacaklarına inandırmaktır. Bunun için yetmez ama diyerek, gelecek vaadleri söyleyerek halkı kandırmayı çok iyi becerir.

Burjuva yada aristokrat, üst sınıfta doğmuş bireyler, o kadar oportünisttirler ki, eğer üst düzey bir devlet görevinde, Stalin'in hemen yanı başında olacaklarını bilseler, Komünist rejimi bile desteklerler. Sonuçta devasa bir serveti kontrol edecek ve lüks yaşayacaktır.

Çözüm, Sovyetler Birliği ve daha pek çok sosyalist yada sol olduğunu iddia eden diktatörlüklerden de anlayacağımız üzere,  çözüm değildir çünkü devrim mutlu son değildir; korunması gereken bir kazanımdır. Devrim, masalların mutlu sonu değildir. Atatürk'ün cumhuriyeti, gençliğe emanet olması gibi,  işçi hakları, sosyal devlette, işçilere emanettir. Hiç bir burjuvayı, ben sadece işime bakarım, siyaset beni ilgilendirmez, demez. Ülkenin oligark diyeceğimiz dev sermaye sahipleri,  ülke politikasını an ve an (gün ve saat değil) takip eder. İşçiler ve sendikaları da aynısını yapmalı, her an buna göre politik tavrını belirlemelidir.

Son olarak, ülke siyasetinden diğer bir konu da işçi sınıfı içindeki, sınıf içi çatışmalar da ülkemiz siyasetini etkilemiş ve etkilemekte.  Sendikalar ve sol siyasetçilerin düşmanı sadece burjuva sınıfı değil, işçi sınıfı içi çatışmalardır da.

Rusların dediği gibi, sen siyasetle ilgilenmezsin ama siyaset seninle mutlaka ilgilenir.

Holokost Hafızasının Kötüye Kullanımına İlişkin Açık Mektup

 

Holokost Hafızasının Kötüye Kullanımına İlişkin Açık Mektup

Holokost anısına başvurmak, Yahudilerin bugün karşı karşıya kaldığı antisemitizmi anlamamızı engelliyor ve İsrail-Filistin'deki şiddetin nedenlerini tehlikeli bir şekilde yanlış tanıtıyor.

Aşağıda imzası bulunan bizler, farklı kurumlardan Holokost ve Yahudi düşmanlığı üzerine çalışan akademisyenleriz. Siyasi liderlerin ve önemli kamu figürlerinin Gazze ve İsrail'deki mevcut krizi açıklamak için Holokost anısına başvurmalarından duyduğumuz üzüntü ve hayal kırıklığını dile getirmek için yazıyoruz.

İsrail'in BM Büyükelçisi Gilad Erdan'ın BM Genel Kurulu'na hitap ederken üzerinde "Bir Daha Asla" yazan sarı bir yıldız takmasından, ABD Başkanı Joe Biden'ın Hamas'ın "Holokost kadar sonuçları olan bir barbarlığa bulaştığını" söylemesine ve İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun Alman Şansölyesi Olaf Scholz'a "Hamas yeni Naziler" demesine kadar uzanan özel örnekler var. Temsilciler Meclisi'nde konuşan Florida'dan Cumhuriyetçi Temsilci Brian Mast, "masum Filistinli siviller" olduğu fikrini sorgulayarak, "II. Dünya Savaşı sırasında 'masum Nazi sivilleri' terimini bu kadar kolayca kullanmayacağımızı düşünüyorum" dedi.

İsrail-Filistin krizinin arttığı dönemlerde antisemitizm, İslamofobi ve Arap karşıtı ırkçılık da sıklıkla artış gösterir. 7 Ekim saldırılarının ve Gazze'ye yönelik devam eden hava bombardımanı ve işgalinin vicdansız şiddeti yıkıcıdır ve dünya genelindeki Yahudi ve Filistinli topluluklar arasında acı ve korkuya yol açmaktadır. Herkesin nerede yaşarsa yaşasın kendini güvende hissetme hakkı olduğunu ve ırkçılık, antisemitizm ve İslamofobiyle mücadelenin bir öncelik olması gerektiğini yineliyoruz.

Yahudi toplumundaki birçok kişinin 7 Ekim'de yaşananları anlamaya çalışırken Holokost'u ve daha önceki pogromları hatırlaması anlaşılabilir bir durumdur; katliamlar ve sonrasında ortaya çıkan görüntüler, çok yakın bir geçmişte yaşanan Yahudi tarihi tarafından yönlendirilen, soykırımcı antisemitizmin derin köklü toplumsal hafızasına dokunmuştur.

Ancak Holokost anısına atıfta bulunmak, Yahudilerin bugün karşı karşıya kaldığı antisemitizmi anlamamızı engelliyor ve İsrail-Filistin'deki şiddetin nedenlerini tehlikeli bir şekilde çarpıtıyor. Nazi soykırımı, bir devletin ve gönüllü sivil toplumunun küçük bir azınlığa saldırmasını içeriyordu ve bu saldırı daha sonra kıta çapında bir soykırıma dönüştü. Nitekim, İsrail-Filistin'de yaşanan krizin Nazizm ve Holokost ile karşılaştırılması -özellikle de kamuoyunu etkileyebilecek siyasi liderler ve diğer kişiler tarafından yapıldığında- entelektüel ve ahlaki kusurlardır. Duyguların coştuğu bir anda, siyasi liderlerin sakin davranma ve sıkıntı ve bölünme ateşini körüklemekten kaçınma sorumluluğu vardır. Ve akademisyenler olarak, mesleğimizin entelektüel bütünlüğünü korumak ve dünyanın dört bir yanındaki diğerlerinin bu anı anlamlandırmalarına destek olmak görevimizdir.

İsrailli liderler ve diğerleri, Holokost çerçevesini, İsrail'in Gazze'ye uyguladığı toplu cezayı barbarlığa karşı bir medeniyet mücadelesi olarak tasvir etmek ve böylece Filistinliler hakkında ırkçı söylemleri yaymak için kullanıyorlar. Bu söylem, bizi mevcut krizi ortaya çıktığı bağlamdan ayırmaya teşvik ediyor. Yetmiş beş yıllık yerinden edilme, elli altı yıllık işgal ve on altı yıllık Gazze ablukası, ancak siyasi bir çözümle durdurulabilecek, giderek kötüleşen bir şiddet sarmalına yol açtı. İsrail-Filistin sorununda askeri bir çözüm yok ve bir "kötülüğün" güçle alt edilmesi gerektiği bir Holokost söylemi kullanmak, zaten çok uzun süredir devam eden baskıcı bir durumu daha da besleyecektir.

"Hamas yeni Naziler" iddiasında bulunmak - Filistinlileri topluca Hamas'ın eylemlerinden sorumlu tutarken - Filistin haklarını savunanlara katı, antisemitik motivasyonlar atfetmek anlamına geliyor. Ayrıca, Yahudi halkının korunmasını uluslararası insan hakları ve yasalarının uygulanmasına karşı konumlandırarak, Gazze'ye yönelik mevcut saldırının bir zorunluluk olduğunu ima ediyor. "Özgür Filistin" çağrısı yapan göstericileri uzaklaştırmak için Holokost'a başvurmak ise, Filistinli insan hakları savunuculuğunun baskı altına alınmasını ve antisemitizmin İsrail eleştirisiyle bir tutulmasını körüklüyor.

Giderek artan bu güvensizlik ortamında, antisemitizmi doğru bir şekilde tespit edip onunla mücadele edebilmek için netliğe ihtiyacımız var. Gazze ve Batı Şeria'da yaşananlarla mücadele ederken ve bunlara yanıt verirken de net bir düşünceye ihtiyacımız var. Kamusal söylemle etkileşim kurarken, Gazze'de yeniden canlanan antisemitizm ve yaygın katliamların yanı sıra Batı Şeria'da artan sınır dışı etmeler gibi eşzamanlı gerçekliklerle başa çıkarken açık sözlü olmalıyız.

Nazi Almanyası'na bu kadar kolay benzetmeler yapanları, İsrail siyasi liderliğinden gelen söylemleri dinlemeye teşvik ediyoruz. Başbakan Benjamin Netanyahu, İsrail parlamentosuna "bu, ışığın çocukları ile karanlığın çocukları arasında bir mücadeledir" dedi (aynı ifadeyi içeren ofisinden bir tweet daha sonra silindi). Savunma Bakanı Yoav Gallant, "İnsan hayvanlarla savaşıyoruz ve buna göre hareket ediyoruz" dedi. Bu tür yorumlar, Gazze'de masum Filistinli olmadığı yönündeki yaygın ve sıkça dile getirilen argümanla birlikte, gerçekten de tarihsel kitlesel şiddetin yankılarını akla getiriyor. Ancak bu yankılar, yaygın katliamlara karşı bir emir niteliğinde olmalı, katliamların yaygınlaştırılması için bir çağrı değil.

Akademisyenler olarak, kelimelerimizi ve uzmanlığımızı sağduyulu ve duyarlı bir şekilde kullanma, daha fazla anlaşmazlığa yol açabilecek kışkırtıcı ifadeleri azaltma ve bunun yerine daha fazla can kaybını önlemeyi amaçlayan söylem ve eylemlere öncelik verme sorumluluğumuz var. Bu nedenle, geçmişe atıfta bulunurken, bunu bugünü aydınlatacak ve çarpıtmayacak şekilde yapmalıyız. Bu, Filistin ve İsrail'de barış ve adaletin tesis edilmesi için gerekli temeldir. Bu nedenle, medya da dahil olmak üzere kamu figürlerini bu tür karşılaştırmalar yapmaktan vazgeçmeye çağırıyoruz.

Karyn Ball
Professor of English and Film Studies, University of Alberta

Omer Bartov
Samuel Pisar Professor of Holocaust and Genocide Studies, Brown University

Christopher R. Browning
Professor of History Emeritus, UNC-Chapel Hill

Jane Caplan
Emeritus Professor of Modern European History, University of Oxford

Alon Confino
Professor of History and Jewish Studies, University of Massachusetts, Amherst

Debórah Dwork
Director of the Center for the Study of the Holocaust, Genocide, and Crimes Against Humanity, Graduate Center—City University of New York

David Feldman
Director, Birkbeck Institute for the Study of Antisemitism, University of London

Amos Goldberg
The Jonah M. Machover Chair in Holocaust Studies, The Hebrew University of Jerusalem

Atina Grossmann
Professor of History, Cooper Union, New York

John-Paul Himka
Professor Emeritus, University of Alberta

Marianne Hirsch
Professor Emerita, Comparative Literature and Gender Studies, Columbia University

A. Dirk Moses
Spitzer Professor of International Relations, City College of New York

Michael Rothberg
Professor of English, Comparative Literature, and Holocaust Studies, UCLA

Raz Segal
Associate Professor of Holocaust and Genocide Studies, Stockton University

Stefanie Schüler-Springorum
Director, Center for Research on Antisemitism, Technische Universität Berlin

Barry Trachtenberg
Rubin Presidential Chair of Jewish History, Wake Forest University,

20 Kasım 2023 

The New York Review of Books
www.nybooks.com › ...

Çeviri google

DÜZENİN SADIK BÖLÜCÜLERİ VE RADİKALLERİ

 

İnsanlar muhalifleri düzenden ayrı ya da siyasetçileri gerçekten kavgalı zannederler. Oysa düzen muhalif ya da muhalif göründükleri ile bir bütündür. Mesela Efeler, Osmanlı döneminde Ege'nin düzeninin bir parçasıydı. Kapitülasyonlar gereği kurulan tütün rejisinden tütün kaçırıyor, piyasaya ucuz tütün sürüyordu. Cumhuriyetle beraber kapitülasyonlar bitince, tütün rejisi de ortadan kalkınca efelik sadece folklorik bir unsur haline geldi. 

Osmanlının son yüz yılında efeler yüzünden  Ege bölgesi güvenli bir yer olamadı. Osmanlı çok fazla asker ve sivil can kaybı yaşadı. Efeler, zeybekler ara ara özel ve genel aflarla dağdan indi. Pek çoğu ovada tutunamadığı için tekrar dağa çıktı. Meşhur Çakıcı'ın en az dokuz kere af ile dağdan inmişliği vardır. Aslında Osmanlı zeybekleri çok da bitirmek istemedi. Onlar sayesinde sadece tütün değil, incir-zeytin gibi ürünler de el altından piyasaya sürülüyordu.

12 Eylül terörü bitireceği iddiası ile geldi, PKK'nın kurulmasını sağladı. Diyarbakır hapishane işkenceleri, çoğu kadın 2 milyondan fazla insan Kürtçe 'den başka dil bilmediği halde Kürtçeyi yasaklamanın  amacı da buydu. Örgüt Eruh ve Şırnak karakol baskınları yaptı gün dönemin başbakanı Turgut Özal havuzdan çıkmadığı gibi, cumhurbaşkanı Kenan Evren'de bunlar bir kaç baldırı çıplaktır lafını yıllarca tekrarlayıp durdu. Örgüt, operasyonlar karşısında sıkıştıkça sahte ateşkesler ilan edip durdu. Bu dönemde operasyonlar da yavaşlıyor, örgüt rahat ediyordu. Bu dönem meşhur 33 erin şehit edilmesine kadar sürdü.

Derken örgüt, Bülent Ecevit döneminde Öcalan'ında yakalanması ile iyice köşeye sıkıştı. Sonra bir anda ikinci cumhuriyetçi Ahmet Altan'ın kehaneti gereği ani ekonomik krizler ve koalisyon ortaklarından Devlet Bahçeli'nin krizi sonucu düştü ve yerine yeni hükumet kuruldu.

Yeni tek parti iktidara gelmeden evvel örgüt bitme noktasındayken, yavaş yavaş canlandı. Derken meşhur çözüm süreci geldi, ardından meşhur yetmez ama evet referandumu. Ben çözüm sürecine hiç inanmadım. Bunu sebebi de HDP'nin yetmez amaya tam destek vermeyip, doğru dürüst karşı da çıkmamasıydı. O günleri hatırlayın ya da arşivlere bakın, daha iyi anlayacaksınız. Mehmet Ağar'ın kısa süreli hapse girmesine rağmen,  ünlü Ülkücü katillerin hiç biri sorgulanmamıştı bile. Sözüm ona Kenan Evren yargılanacaktı ama onun alt kademesindeki pek çok subay hiç yargılanmadı.

Ayrıca dikkat edin kumpas davalarında yargılanan Ülkücü-Irkçı yok ya da yok denecek kadar azdı.

Sonrasında da daha referandumun mürekkebi kurumadan liboş-solculara kapının gösterilmesi ve boykotçulardan seni başkan yapmayacağız sesleri duyuldu.

Sonra o meşum haziran akşamında muhalefet liderinin bir anda iktidardan yana olması, darbe girişimi derken o çözüm süreci nasıl da unutuldu.

Ve sonra bu günler, bir zamanlar her türlü milliyetçiliği ayaklar altına alan parti ile, milliyetçi partinin koalisyonu dönemi.

Dostlarım, PKK ve DHKP-C başta olmak üzere hepsi de sistemin bir parçasıdır ve bir zamanlar çözüm süreci ne kadar yalansa, Mehmet Ağar'ın hapsinden sonra her şey nasıl değiştiyse, Demirtaş'ın hapsinden  sonra da her şey değişecektir.

Buna hiç bir şeyin değişmemesi için, her şeyin değişmesi deniliyor. Leopar isimli uzun bir film var. Filmde Sicilyalı bir soylunun, ülkedeki siyasi rejim değişirken, konumunu ve servetini koruma çabası var. TÜSİAD başta olmak üzere ülkemizdeki süper zenginlerin hiç birine bir şey olmadığını, onların servetlerinin arttığına dikkat edin.

12 Eylül darbesine aylar kala Dev-Yol bölünüp, Dev-Sol çıkmasaydı, örgütün özellikle İstanbul kısmı çökmeseydi, darbe bu kadar başarılı olmazdı. Bu sebeple de Dev-Sol'un DHKP-C olma sürecinde MİT, dayıcıları (Dursun Karataş) tuttu ve Bedricileri ezip, kalanları da Sakarya'da bir hapishaneye tıktı. Dursun'un eşi Sabahat'ın öldürülmesi de sizi şaşırtmasın. TKP'nin sözde boykot çağrısı ile İmamoğlu'nun 2. defa İstanbul Büyükşehir Belediye başkanı olmasına engel olmaya .çalışmasını da unutmayalım.

Düzen bir bütündür, her an yeni bir çözüm sürecine de hazır olun.

O YAPARSA SEN DE YAPARSIN MODELİ SİNAN

Türklerde bir motivasyon şekki vardır, o mal yaparsa, ben de yaparım şeklinde. bu motivasyon şekli, başarılı insanları küçümsemeye dayanır. O kazanan kişinin yetenekleri ve zekası benden az, o kazanıyorsa, ben de kazanmalıyım düşüncesine dayanır. Kendi yetersizliğini, küçümsediği kişi üzerinden görmektir bu. Hem o kişinin, hem de kendi zeka ve yeteneğimiz üzerinde yanılmış olabileceğimiz anlamına da gelir. Kendimiz hakkında bile her şeyi bilemiyorken, bir başkasını nasıl bilebiliriz? Egomuz gereği, eğer sürekli hor görüldüğümüz bir ortamda değilsek, böyle büyümemişsek ve bizi hor gören insanlarla ısrarla arkadaşlık etmiyor yada etmek zorunda kalmıyorsak, kendimizi başkalarından üstün görme eğilimindeyizdir. Öte yandan bizden daha üstün, daha yetenekli ve daha zeki insanları örnek almamız zordur. Onların üstünlüğünü baştan kabul etmişizdir. Bu durumda o bile yapamamış bilgisine ulaşırız. Bezen de bu bilgi, o yapamadı, ben yaptıma dönüşür.

Benim son derece başarısız bir öğretim hayatım oldu. Otuz beş yaşıma doğru psikoloğum bana diskelsi, yani dikkat eksikliği, hiperaktivite ve öğrenme güçlüğü teşhisi koydu. O zamanlar böyle bilimsel tespitler yoktu. Herkese göre ben zeka özürlünün tekiydim. Öğrenciliğim süresince, ailem, arkadaşlarım ve öğretmenlerimin çoğu tarafından hırpalandım. İlk okulda, o yıllarda kırmızı kurdele uygulaması vardı. Ben onu ikinci dönem anca aldım. Öğrenim hayatındaki başarısızlığın daha o zaman başlamıştı.

Babamın bana karşı nefreti de o zaman başladı. Çok kitap okuyan bir çocuk olarak, derslere karşı isteksizdim. Birnci sınıfta, okulumuzun yanında, uzun zamandır futbol sahası olan boş arazide, tesisleri yapmak için inşaat başlamıştı. Her inşaat gibi, bu inşaatta harfiyatla başlamıştı. Bir kepçe ve bir kaç kamyonla harfiyat yapılıyordu. Pek çok kişi gibi ben de harfiyatı izliyordum (Harfiyatlar halen çok izleniyor, milli alışkanlığımız.) Derslere falan girmiyordum, öğretmenim de beni çağırmıyordu. Bir de su tulumbası vardı, onunla oynuyordum. Bu bir hafta kadar böyle gitti. Sonra olayı babam öğrendi, beni bir güzel dövdü. Tulumbadan su da içirdi. Bu olaydan sonra da zil çalınca sınıfıma girdim, bahçede oyalanmadım doğrudan sınıfa girdim. Bu olay benim Disleksi, yani öğrenme güçlüğü ve hiperaktivitesi olan bir çocuk olduğumun ilk belirtisiydi. Bu olaydan sonra babam beni hiö sevmedi yada sevgi belirtisi göstermedi. Beni, muhtemelen benim gibi disleksi olan kendi babası ile özdeşleştirdi, ona benzediğim için bana kızdı hep.

İlkokulu bir şekilde üç orta ile bitirdim. Orta birde iki zayıftan bütünlemeye (o zamanki sistem gereği) kaldım ve bütünleme sınavlarını verip, geçtim. Orta ikide yedi zayıfım vardı. Beşini verdim. Almanca'dan sorumlu geçtim. (Liseyi bitirene kadar Almanca, üniversite bitene kadar İngilizce ile cebelleştim) Orta üçte üç dersten bütünlemeye kaldım, birini verdi, ikisinden kaldım (Almanca ve Matematik) Zaten yaz boyu saatçide çalışmıştım, o sene de saatçide çalışmaya devam ettim.Şubat ve  Haziran'da, o zamanlar henüz dışarıdan bitirme olmadığı için dışardan bitirme sınavlarına giren yaşlı-başlı insanlarla sınava girdim. Eylülde matematikten geçtim ve o sene toplanan Milli Eğitim şurası, tarihinde ilk ve son defa, yabancı dil dersinden sınıfta kalmayı kaldırdı da sınıfı geçip, liseye başladım. Lise birde tekrar kaldım. O zamanda benden yirmi küsur yaş büyük olan amca oğlunun araba-kamyon galerisinde çalışıyordum, işime devam ettim. Lise ikinci sınıfta, Türk eğitiminin en kötü dönemi olan kredili sistem geldiği için, o dönem tüm öğrenciler, ÖKK (Öğretmenler Kurulu Kararı) ile sınıf geçti. Ben de son sınıfa kadar sorunsuz geçtim. Hatta son sınıfta, son dönemde Teşekkür belgesi aldım.Rahmetli kardeşim, ben de büyüyünce abim gibi teşekkür belgesi alacağım demişti de, babam, alırısın oğlum alırsın, abin gibi, okul biter, sen teşekkür alırısn demişti.

Son sınıfta hayatımın hatasını yaptım ve siyasete, üstelikte Ülkücülüğe bulaştım, arkadaşlarımla tartıştım, ocaklara falan gittim. Bu yüzden de fazla ders çalışmadım. Buraları yazsam bin sayfa roman olur ama artık anlatmak istemiyorum. İkinci basamak, yani ÖYS sınavına günler kala, ailem durumu öğrendi. Önce dershaneye ve derslere gidişim yasaklandı, ardından annem ve babam arasında büyük bir kavga başladı. O zamanlar tercihler, sınavdan evvel yapılıyordu. Bana da Ankara dışında bir yeri yasakladılar. Sonuçta o sene sınavı kaybettim.

Ertesi yıl tekrar sınava girecektim ama babam beni dershaneye göndermeyecekti. Üstelik o yıl, çoğu kez günde on- on üç saat ve hatta daha fazla olmak üzere, çeşitli işlerde çalışacaktım. Elimde kaynak yoktu. Sınıfta kalmalarım ve ilk sene kaybetmem yüzünden 1993 yılında 19 yaşındaydım ve 20 yaşından gün almaktaydım. Bu da askerliği tecil etmemi zorunlu kılıyordu. Bu iş, arabayla, babam ve benim bir gününü aldı. Merkaz (Çankaya-Yenimahalle-Mamak vesaire) askerlik şubeleri Bahçelievler'de, muayene de Etlik'de, GATA'nın yanında, Keçiören'deydi. (Mevki hastanesi 4 nolu yada başka bir nolu mevki hastanesiydi) Arabayla bir kaç kere Etlik ile Bahçelievler arasıda gelip, gittik. Bir ara babam bana döndü ve dedi ki:

-Sinan, sen ne bu sınavı kazanır, ne de bu okulu okursun, umut kalacağına emek kalsın.

1993-1994 Eğitim-Öğretim yılı, benim için zor geçti. Dershaneye gitmiyordum, çalışıyordum ve kaynak kitaabım da yoktu. Dershanemden bana üç konu anlatımlı test kitabı vardı. En kalını beyaz ve matematik olnadı, diskalküli (matematiksel  disleksi ) olan biri olafak sadece ucundan baktım. İncecik bir Türkçe kitabım, dört yüz sayfa civarı olan sosyal bilimler kitabım vardı. Bu bir yıl boyunca, sürücü kursuna gittim, bir matbaada çalıştım, bir markette çalıştım, iki ay evde oturdum ve amca oğlunun araba galerisinde çalıştım. Birinci basamak olan ÖSS'den önceki cumartesi günü saat beş gibi, İsmail amcamın emriyle eve gittim.

O zamanlar ÖSS'de sözel-sayısal ayrımı vardı, matematik-fen ayrımı yoktu.  ÖSS için taktiğimi değiştirdim. Sınavdan önce evde, kardeşlerimin ders kitaplarından bioloji konularına baktım. Bioloji bana her zaman kolay gelmiştir.  İlk 6-7 soru çok kolay oluyordu, ardından kitapçığın arkasını çevirip, bioloji sorularını yaptım. ÖSS puanımı, bir önceki yıla göre mikroskobik olarak da olsa arttırdım.105 barajdı, 105'i geçemeyenler, ÖYS'ye giremiyordu. ÖSS'den alınan puan, ÖYS'e taban oluyordu. 1993 ÖSS ouanım 139.998'di, 1994'de 141,5küsur oldu.  ÖYS'de, eşit ağırlık ve sosyal denen eşit ağırlığın başka türü bir puan için en az 4 matematik netine ihtiyacım vardı. İlk dört çok kolay soruyu yaptıktan sonra da tekrar Türkçe ve Sosyal bilimlere döndüm.  

İlkokulda hep arkeolog olmak isterdim. Orta okulda tarihçi oldum. Sürekli yanına gittiğim kitapçı Ahmet abi, beni sosyoloji konusunda ikna etmişti. Bu yüzden ikinci yılımda, sınava girmeden tercşh yaptığım için, ilk sıraya umutsuzca ODTÜ Sosyoloji yazdım. Ardından Ankara'daki bir kaç tarih ve sosyolojinin ardından, Ankara'nın batısındaki şehirlerde yeni açılan tarih ve sosyoloji bölümlerinin yazdım. Sınav sonuç belgesini alırken hatırlıyorum, Süleyman Demirel Sosyoloji 12. tercihimdi. İkinci öğretimin parasını babam vermezdi. Bu yüzden ikinci öğretimleri yazmadım.

Sınavdan sonraki günler İsmail amcam ve amca oğlu Aziz'in bana sataşmaları ve tacizleri arttı. Ben de sınavlara az kala oradan ayrıldım. O yıl İsmail amcamın benden dört yaş küçük oğlu da sınava giriyordu. Özel okulda okuyor, iki ayrı dershaneye gidiyordu. Sık sık bizi evine çağıryor ve nispet yapıp, öğünüyordu.

Derken sınav sonuçlarının açıklanacağı gün gelip çattı. Geçen yıl gittiğim dershanenin numarası bence halen vardı. Sonuçlar öğren birde açıklanıyordu. Derken öğrenci işlerinden sesini bildiğin kız çıktı, ÖSYM numaramı verdim. (O zamanlar TC numarası yoktu, cep telefonu da yoktu, evden arıyordum.) Kız, bir kaç dakika sonra, Süleyman Demirel Sosyoloji, dedi. Ben de vereceğim en komik tepkiyi verdim.

-Benim adım Süleyman Demirel değil, deyip kapattım. Oysa kızcağıza teşekkür etmeliydim. Bir saniyelik şoktan sonra durumu anladım ve kazandım, kazandım diye bağırdım. Babam kahvedeydi, kardeşlerim ve anneme söyledim. Sonra sokağa çıktım, bizimkilerin takıldığı Köşemn kıraathanesinde doğru koştum ve babama söyledim.

Bu olay herkes için şoktu. Sadece bir yardımcı doçentle açılan Süleyman Demirel üniversitesinin, Sosyoloji bölümü, yeterince tanıtılmadığı için çok düşük puanda kalmıştı. Ben 433 ile 1994'de birinci öğretime girerken, ertesi yıl ikinci öğretimin tabanı 434, birinci öğretim 453 olmuştu. İsmail amcamın oğlu da sadece Ankara'daki bir kaç inşaat mühendisliğini yazdığı için sınavı kaybetmişti.

Pek çok kere akrabalarımın itiraf ettiği üzere, pek çok akranımın üniversite bitirmesinde sebep oldum. Baba tarafından pek çoğu da özel (vakıf) üniversitelerine gitti. Bazılıarı bu vakıf üniversitelerini de bitiremedi. Bir hyaş küçük kız kardeşim, aşırı yoğun bir tempo ile çalışıp, üniversite sınavını kazanıp, mezun olup, giyim (moda ve tasarım) öğretmeni oldu.  

Oysa ben bir disleksi olarak, biraz ilgi ve şevkat gösterildiğinde her şeyi öğrenmek üzere odakalanabilecek,  en ufak bir baskı ve şiddette de hiç bir şeyi öğrenemeyecek bireydim. Elimden bu kadarı geldi.

Küçük kız kardeşim beni örnek alamamıştı. Üç kere üniversite sınavına girdi, kaybetti. Sonra o yıllarda çıkan ek ontenjanla (kazandığı bölüme gitmeyenler yüzünden boş kalan kadrolar. Efsanelere göre ODTÜ-Boğaziçi gibi üniversitelerde araştırma görevlileri, okula daha az öğrenci girmesi için her sene kendi bölümlerini kazanıp, gitmiyordu.)Karadeniz bölgesinde bir meslek yüksek okulunda Turizm bölümüne gitti. 2 yıllık okulu 4 yılda bitirdi. Annemin tüm itirazlarına rağmen Açık öğretimden dört yıllığa tamamlamadı. Bir kaç otelde çalıştıktan sonra, gümrük müşavirlik firmasına girdi, enişteyle tanışıp, evlendi.

Ben 2010 yılında Anadolu lisesi öğretmenliğini kazanınca bu sefer enişte beni örnek alıp, kız kardeşimei gümrük müşaviri olması için teşvik etti. Annesini dinlemeyen kardeşim, kocasını dinledi ve Açık öğretimle 2 yıllığı, 4 yıllığa tamamladı. Gümrük müşavirliği 2 yada 3 yılda bir yapılıyordu. İlk sınavı kyabetti ama ikinci sınavı kazandı. Ankara bölgesinde yazılı sınavı kazanan altı kişiden birisiydi. Sözlü sınavı da kazandı ve şu an gümrük müşaviri.

Eğitimde rol modeller önemlidir. Öğrencilere rol modelleriniz olsun.